Maandelijks archief: februari 2007
Berusting
wonderlijk
hoe rust als regen
de aarde doorweekt
in een seizoen
dat niet winteren wil
ook mij doordrenkt
zachter en losser eindelijk
alles is zoals het is
en ook jij
in stilte kan zijn
Normandië
zacht deint achter
gesloten ogen een andere
bestemming veilig geborgen
in de vage ochtendmist
land van lang geleden toen
de hemel scheurde aarde
langzaam kleurde en het
bloedrood door de straten liep
waar het leeft in lage flarden
tot de zon op klippen breekt
met gekruiste velden helden
eeuwigwit voorbij de horizon
De kracht van de waterjuffer schuilt in veranderingen
zinloos
hoe hij liever anders
of anders liever niet
sprak over wat hen bond
hoe hij hakte in haar
zinnen spaanders vlogen
rond het minnen
hoe hij haar woorden
brak letters met een hart
liever dood dan gewond
niemands kind
al jaren niemands kind
nooit meer spiegelt zich
in iemands ogen
de beste
geen veilige hutten meer
om in te schuilen
in het midden van de nacht
biedt de smalle streep
licht geen houvast
de vrijheid eindeloos
buiten perken de ruimte
maar nooit meer
iemands kind
Huis
zij bouwt haar huis
blote handen rechte lijnen
een monument
met gaten van verdriet
rozen op de tafel
en sluiers voor het raam
de ruimten licht verpakt
in wanden van papier
om te gaan en
telkens weer te keren
dagen roerloos stil alleen
een klok voor tikkend zeer
liefde is lente
maar het sneeuwt
in mijn hoofd
hagelt in mijn buik
felle buien vorst
onder mijn huid
dan kiert achter
wolken schuchter
de zon allereerste
zoen ergens
bij mijn oor
ik word warmer
en warmer
ga door
ja ga door
gewoon
als maar gewoon eens
iemand iets zei
iets
dat warm als een deken
over haar blote benen
en die ze dan telkens even
optrekken kon
misschien toch geen deken
maar een kussen met dons
zacht op haar borsten
of anders gewoon
onder haar hoofd
als ergens maar iemand
gewoon
een beetje in bed
waarom niet
omdat alles hier in huis
nog steeds zijn adem draagt
zijn geur
zijn stem
zijn smaak
daarom niet
nu nog niet
ongerijmd 