kind

ergens tussen wat kleingeld
een oorbel en een ring
ligt het kind
kwijt te zijn
verloren weggezogen
of erger

en telkens komt het weer
nooit meer als kind

Tenerife, 27 maart 1977

Marita
Nico

dertig jaar staan ze geschreven
jullie namen
in het zand van playa del ingles

dertig jaar al
een vrolijk onbezorgd leven

op een wenteltrap met treden
die oneindig
plotseling breken

salud en dertig jaar nog
met op alle dagen ondergaande zon

geluk

hij had geen genen voor geluk
voor hem viel niets te grijpen
het lag niet in zijn straat geluk
geluk, zei hij, is voor de rijken

half leven

een half leven in haar handen
binnen de perken
aan touwtjes
met afgepaste woorden
en altijd een punt

totdat ze knapten
het stroomde zij stroomden
over de velden
de punten voorbij
eindelijk uit handen

en nog een half leven

De aankomst

vannacht is ze aangekomen
aangekomen bij het kind
een prinses met lichte blos
dood op ros satijn

haar ogen vielen droog
woestijn van ander leven
met nog een andere man
brandend zal het tranen geven

vannacht

is ze bij zichzelf weggegaan
onder een maanloze hemel
door de bergen van montana
naar het kind in ijs

met een veel te jonge man
in genadeloos wit licht
zag ze het kind weer en  
de bruid die het nooit zal zijn

soms even

soms ben je even hier
dan doen we wat samen
het is nooit zoveel

nooit de draken verslaan
nooit de hemel bestormen

gewoon een klein klusje
ik help je dan even
we praten het licht

geen verdriet als uit steen
geen gitzwarte tranen

en als je weer gaat
met een vluchtige zoen
dan zwaai ik nog even

De azuurwaterjuffer

natte vingerwerk

het zijn maar vingers
die net als woorden
plagend en stotend
hun plekje zoeken

zacht op het papier
strelend over huid
natte vingerwoorden
glijden bijna uit

wachttijd

als de eerste merel
in dunne bomen
de ochtend nog vaag
hartverscheurend zingt
dan wil ik zijn

in jouw aandacht
op een veld van
milde regen zwaaien
met blote armen en mij
de druppels verbeelden