dagen van veel

laten wij een zomer maken
niet hier
niet in deze stad
dit huis dit bed
maar elders

waar het gras de hemel is
de bloemen nog vol zoenen
en de zon een eigen plek

laten wij de dagen fluisteren
door de volheid van het blad
en altijd ergens wel
de monden en de handen
en het water
om te stillen

dagen van weinig

het zijn de dagen van weinig
wat rauwe klanken
kreten die bevrijden

onder een bad van neerstortend water
alles wat gloeit
broeit

toch blijft het weinig

non-taal

je hand stuurt wollen woorden
gedrukt op hypocriet papier
ik lees jouw duistere namen
jij schrijft mijn taal niet meer

je mond vormt vreemde klanken
onthuld met dubbele tong
ik wil ze niet meer horen
het is mijn taal niet meer

Liefde

liefde
jij kwam meedogenloos 
uit de verkeerde hoek
geselde genadeloos
mijn benen en mijn handen

liefde

jij greep schaamteloos
mijn strot
raasde over borst en verder
zoog mij mee
en liet mij

liefde

de nacht

en als dan eindelijk de nacht
alles glad maakt
alles zacht maakt
ons omsluit
al het andere buitensluit
dan weet ik
van fluwelen wanden
en handen van satijn

Wachttijd

de rust is schijn
als gifgroene letters
in het duister de tijd
op het bed werpen

hij de merels weer hoort en
blootsvoets de computer start

het helle scherm springt
verspringt zijn leven
in een koude kamer

hij vult de uren en wacht

met en zonder

vandaag leg ik een vloer
van warme handen
zodat mijn voeten bloot

plak ik lippen op
mijn wanden die ik
zacht en geurig kleur

vandaag omhul ik mij
onthul ik mij vandaag
een dag van met en zonder

nieuwe naam

behoedzaam nader ik je naam
vorm letters met mijn lippen
mijn tong streelt
onbekende klanken

ik noem je

de rimpels van een naakt gelaat
mijn handen op je wangen
de stoppelhuid
bijna vertrouwd

ik bel je

ik val een beetje op jou

kom mee naar boven
naar het kamertje geluk
waar ik mijn leven spaarde

daar staat een bed
bedekt met mooie woorden
die zijn allemaal voor jou

je aarzelt, kunt het niet
geloven dat ik en ik alleen
een beetje val op jou

Gemis

ze staart uit het raam
en weet 
dat het over heimwee moet gaan
dit holle gevoel
dat niet weg te eten is
niet weg te denken
weg te voelen

er gaat een fietser voorbij
de radio speelt een jaren 60 hit
leef het leven dat te leven is
alleen maar leegte
zonder de herinnering
los van elk verlangen
zij weet
dat dit meer dan heimwee is