gul

de stad beloofde zomer
met de luiken ratelend op
het leven op een te smalle stoep
en wij 
wandelend na de nacht
voor een eerste koffie

jij gulle man van weinig woorden
die maar moeizaam 
over je lippen
op het papier
jij liet mij drinken uit je handen
schuilen in je lach

achterstallig leed

nu jij je plek begint te vinden, kom ik
langzaam thuis
langs onverwachte wegen in een
onbekende stad
maar wel zo’n zelfde dag
helder winderig licht

nu herinner ik mezelf
vind jouw ogen
en zie
wat jij toen al wist

later

groot en ver ligt later
onbereikbaar lijkt het
aan de overkant van de straat
in een andere stad
van nog een ander land

als ik nu ga
ben ik morgen in later

ik blijf
gevangen lijkt het
in de kleine kringen licht
van het schaduwuur

een leven op tafel

er ligt een leven op tafel
tussen de koffie en het gebak
glijden handen over een jeugd
ergens in de grote stad

trommelen vingers zijn kinderen
omdat hij er zelden was
kerven nagels een scheiding 
in  kringen op het tafelblad

vogels van verdriet

bij vlagen
vliegen vogels
over een leven dat viert
tussen slangen en slingers
het borrelt
het piept
zakken vol feest

ze zijn niet tegen te gaan
de vogels in vlucht
laat ze
maar laat ze nooit
nestelen in je hoofd

©mei2006

was

het bed spreidt zich met linnen lakens
de geur van pasgestreken was
zij roept de nacht
en bergt het verleden

tot altijd weer een andere morgen
waaruit een stem
nog niet gewend aan woorden
de laatste kreukels strijkt

en rijp seizoen

een zomerblonde dag
de geur van geel en groen
olieverf op linnen
er wordt gemaaid
geoogst
wat werd gezaaid
de volheid van het leven
opgetast
in hoge armen

twee koffie

hoe zij daar zaten
handen op tafel
twee keer overkant
zij keek
zag wat anders

zij praatten stil
de dagen aan elkaar
bevochten het afscheid
ergens werd het later
en de koffie koud

's nachts

tikken de klokken tegen elkaar in
een verkeerde tijd in spaarzaam licht

zoeken vingers een toekomst in cirkels
op de huid wordt geschreven en verstaan

zonder woorden glijden de minuten
langs randen van een ander bestaan

vrede

de vrede glooit tot aan het blauw
in alle tinten schaduwgroen
over een wei nog zonder zomer
toch dansen al de wilde bloemen
toch is het stralend feest
als een kudde herten zich losmaakt
te ver van ons

toch proeven wij