goed

wat zij zocht
wat zij ontbeerde

in een kamer zonder woorden
zonder boeken zonder krant
alleen muziek
op korte golven

en hij
en goed

weinig leven

er zijn dagen dat
men over de dood niet spreekt
noch over de liefde
het licht in zichzelf gekeerd
tussen de huizen hangt
zo een stad maakt
van weinig leven

men ergens een toekomst vermoedt
doch angstig is
men zich verschanst
achter een deur met sloten

het tussenuur

het grijs sluipt doelloos door de stad
hangt stil tegen de huizen
tijd genoeg
een tussenuur

de lage hemel kruipt omhoog
boven de kantoren
geen tijd nog
en geen levensuur

het oosten gloeit in nieuwe kleuren
de stilte breekt
op verre flats
zingen nachtegalen