toekomst

onder hooggetrokken dons
kwamen flarden van gesprek
voorbij
kieren licht nevelden
rondom
de slaap de sluimer dromen
waarin tijden samenvloeiden
toekomst een verleden kreeg 

handlijn

schrijf een lijn
een lijn in je hand
schrijf een handlijn

lees de lijn
de lijn in je hand
lees de handlijn

handlijn
handzijn
de lijn van het zijn

ik ben de lijn
de lijn en de hand
je handlijn

eindelijk van mij

morgen schep ik je
een kop in klei
de afdruk van mijn vingers
op jouw lippen

dan draag ik je
de halve wereld rond
ik sus je streel je
morgen ben je

eindelijk van mij

lachen en tranen

bij alles wat over komt
aan wat goed is
en warm en zacht en lief
blijft het verdriet

toch lacht men gemakkelijk
harder en breder
dan de tranen
die men moeizaam wegslikt

Santa Lucia, koningin van het licht

vandaag vierden zij het licht
als een heilige in wit
die in de vroege morgen uit het duister
met gezang
langs de boerenhoven trekt

vandaag vierde jij het licht
van een vlam
die eenmaal naar binnen gezogen
achter de gesloten ogen
zijn kleurrijke plek vindt

op leven en dood

de bomen waren nog niet zo kaal dit jaar
zo naakt
met het blad weggezogen

hoe men dan met stille stap
schuifelt
langs de lijnen van het gebroken leven

lijnen die zich later weer
zullen buigen laten

dat daar de rust de vrede daalt
hervonden wordt
op het water van de vijver
een spiegel
voor de bewegingloze bomen

liefde en dood

over de dood schrijft men
praat men
lichter en vaardiger
dan over de liefde

de dood is van iedereen
voor iedereen

de liefde lijkt slechts

jouw hele hoofd

ik wil jouw hele hoofd
warm in mijn handen
neus tegen neus in een iglo
of op vergeten stranden

ik wil jouw hele hoofd
losjes op mijn schouder
mijn lippen bijten stukjes oor
we worden maar niet ouder

ik wil jouw hele hoofd
luchtig in mijn mond
dan proef ik weer jouw smaakje
heerlijk romig vol en rond

de ruimte van plassen en poelen

het leven zit los om haar
er is ruimte
om te denken dat misschien

wat ze zegt is van haar
helder zonder galm
golven de klanken

in de ruimte schrijft ze
de beelden die niet verbloemen
met moeite veroverd

de waterjuffer is verdronken

de waterjuffer is verdronken
ongezien
in een te wijde plas

het was haar jaar van grillig
vliegen over – leven
een enkeling die nog weet

hoe en wie ze was
een waterjuffer is verdwenen
de verandering die las