over de liefde en de dood
de dood kwam op mijn pad
zo onverwacht
ik was nog niet gekleed
de koffie nog niet klaar
ze keek me dwingend aan
de eeuwigheid
een ogenblik en zei
ik ben de liefde maar
© hennievanee, mei 2008
Advertenties
Geplaatst op 19 mei 2008, in Uncategorized. Markeer de permalink als favoriet. 24 reacties.
zucht. zo onherroepelijk eeuwig.
Mooi verwoord….
Het einde in liefde…
mevrouw, net als de liefde
scrambleX, lees een happy end, de liefde op het pad
dank voor jullie reacties
vuurjuffer
Ik doe mee met mevrouw.
hoe waar!!!!
liefde kan ook een soort dood van iets betekenen…
zeker als dat opeens en onverwachts je pad doorkruist…
super kort en super mooi
jeggroet
meneer, u bent vast samen heel gelukkig
jeg, blij met je commentaar
met groet aan beiden
Als de liefde zo komt, als een ogenblik, ben ik klaar voor de dood.
dat heb je mooi en waar geschreven; en het is ook een oud en eeuwig thema…de liefde ontleent haar grootste charme aan het feit dat ze op die manier onvermijdelijk eindig is
Ik denk er even een poosje over na. Welterusten.
Liefde en dood kennen dus eeuwigheid, zo voelt het voor mij als ik jouw gedicht lees.
Maar ik weet niet eens of ik het zo in de goede woorden weergeef wat ik precies voel als ik jouw gedicht lees.
Prachtig in ieder geval.
hartelijke groet, Coby
geroma, een gedicht op zich wat jij schrijft
cor, liefde en dood, niet te ontlopen, onvermijdelijk (mooi woord)
zilver, goed geslapen?
coby, liefde en dood, twee thema’s die oneindig zijn…..
dank voor jullie waardevolle reacties,
mooie dag gewenst,
vuurjuffer
wonderschoon, vuurjuf
en des te ontroerender
met de kennis, die u ons
heeft gegeven,
gr. hippo
hippo, laten we waken voor vals sentiment!
vr. gr.
vals senstiment (in mijn beleving) leidt af van de essentie (in mijn ogen het contact)
dit is echt een prachtig gedicht, dat zeer na komt aan mijn perceptie van de werkelijkheid
waakzaamheid speelt daarin een ondergeschikte rol, aanwezig en bewust van de natuur van de geest, dat wel
u raakt mij echt
ik ben de liefde maar
dat woordje maar
sterk en geruststellend
en toch ook…
pracht gedicht
hippo,ik heb de laatste tijd wat van mezelf bloot gegeven en de vraag is hoe ver ik hierin wil gaan,
ik schrijf vanuit een innerlijke behoefte, de behoefte om wat groot en overweldigend is, kleiner te maken,
en af en toe merk ik dat wat ik schrijf ook een ander raakt, da’s mooi
doranne, maar relativeert, of de liefde minder is dan de dood, maar zo is het niet…..
groetjes
Ben het met Geroma eens
Práchtig!!
Lieve groet :-))
De laatste zin is veelzeggend. Mooi Vuurjuf.
Het zijn kwetsbare dichten die je schrijft. Dat heeft niet zozeer met blootgeven te maken maar met delen en herkenning oproepen.
groetje
paco, fijn dat je weer langs kwam
heer lot, dank u
dianne, blij met je commentaar, echt blij!
groet jullie
Heb er weer naar zitten kijken, maar kan het niet grijpen… maar dat ligt aan mij. Fijne dag!
hoi zilver, waarom zou het aan jou liggen,
misschien ligt het wel aan mij of aan het dicht
groet terug!
Nu heb ik het weer tot me laten doordringen en weet je een gedicht is natuurk hoe het een ander past, ik zoek altijd naar wat het voor mij betekent, want hoe het zit en voelt voor een ander of die het schreef is zo moeilijk, daar weet je niks of te kort van.
Ik heb het nu voor me zelf zo, die eerste regels zijn prachtig en kan ik verklaren, maar nu de de laatste ook, de dood is voor altijd en staat vast, maar is soms ook de verlossing uit het lijden en dat is de vriendelijkheid van de dood, je hoeft niet altijd te lijden, dus nu kan ik met heel mijn hart zeggen, ik vind het prachtig, ik ben altijd zo blij als ik dat volmondig kan zeggen, als ik het een plaats heb gegeven en uit een gehaald heb, dat zijn vaak ook de regels die blijven hangen, omdat je het leest en leest, dank je wel.
zilver, zoals jij het schrijft, zo kun je het lezen, misschien kan het ook nog anders, dat maakt poëzie spannend!
(tussen haakjes,ik vind jou een prachtvrouw:)))
lieve groet