gebroken wit

een verkleurd moment
ligt in haar handen
zij kijkt zichzelf lachend aan
verborgen achter sluiers
ziet zij de twijfel staan

onder eeuwig blauwe luchten
ruikt zij voorjaar in het haar
twee mensen zwijgen eenzaam
met de armen om elkaar
zij proeft de zoete dag
haar ja in lege uren

liefde kreukte in satijn
vrouw in het gebroken wit
wil zij niet meer zijn

©hennievanee, 2005

zomertijd

op een laat terras laten wij
de stad langzaam donker worden

in glazen sluimert wat rest
nog niet alles is gedaan

tot het duister ons omsluit en
wij blindelings de stad verlaten

©hennievanee, juni 2008

geheim

er is een wereld
onderhuids
waar het broeit en rommelt
’s avonds zachtjes schokt

onder het melkwit
een leven
van tekens die heimelijk
gloeien tot op bot

houd me vast
en leer me lezen

©hennievanee

26-8-1941 / 20-6-2006

ik heb je naam geschreven
zilveren letters in zwart graniet
boven een dag die zomervol begon
met mensen op weg 
naar hun werk en jij
een kalme strijd
maar kort geleden

daarnaast die andere dag
later in het seizoen
ook toen werd er gestreden
daarom jouw naam
jaweh is genadig
john
ik heb je naam geschreven

de kunst van het geluk

het geluk zoeken
is niet meer dan
het geluk hervinden
dat wat ons werd ingeprent
een vroege herinnering
en toch
men moet het willen
de wanhoop weerstaan
het verleden
toekomst geven

©hennievanee, juni 2008
afbeelding: Gustav Klimt (1862-1918)

oud zeer

dat wat veraf is
meegenomen door de tijd
de wind het water
was vannacht dichtbij

lag in haar armen
haar hoofd haar buik
gebracht door het duister
tot aan het licht
het verdween

meegenomen

©hennievanee, juni 2008

uit de droom

hij kroop in zijn armen
legde zijn hoofd
op eigen schouders

toen het licht werd
riep hij haar naam

op twee uur rijden
schrok zij wakker

hij had haar geroepen

zij was zijn bruid
nu niet meer

©hennievanee, juni 2008

bijna dansen

omdat een eiland huilen kan
het zachte snikken van een zomerdag
het heftig schudden in de herfst
daarom

daarom strekt zij haar armen
sluit zij het in

samen deinen ze
zonder richting zonder doel
het wiegend ritme van de golven
dat bijna nog een dansen wordt

©hennievanee

faceless

vergis je niet
zij is niet
wie zij zegt te zijn
zonder gezicht
is zij
wie zij wil zijn

afbeelding: marlene dumas
© hennie van ee

over de hemel

waar zal ik zijn
als straks de vrede
in plukjes schapen
over de weiden drijft

zal ik dan zijn
in het grazig land
waar gedachten
langzaam vervagen

zal ik daar zijn
tussen de wolken
me leeg laten varen
naar het dampig eind

©hennievanee, juni 2008