Maandelijks archief: juli 2008
de hondsdagen
wanneer de wolken stapelen
in hoge lucht
de hitte heerst
sluit hij de ramen
de gordijnen
het onheil in het duister
zich naar binnen keert
waar het broeit
in klamme greep
de huid verschroeit
aarde verzengt
tot aan de eerste regen
©hennievanee, juli 2008
le métèque
wij nemen het leven lief
op een achternamiddag
zomaar ergens in de week
vijftien levens later
draaien wij wat ons ontroert
moustaki in grijs en
weten dat het gisteren nog
iedereen had kunnen zijn
©hennievanee, juli 2008
tanka van het heden
alles wat zwart is zwaar is
verdwijnt in het nu
leegte in mijn hoofd mijn buik
langzaam raak ik opgeruimd
©hennievanee, juli 2008
bij de buren en niet alleen daar
door ongewassen ramen
zie ik
hoe zij gevangen
in een leven
eenmaal binnen
proef ik haar gal
voel
zijn onvermogen
zij poetst de woorden
weg
bitter van tranen
lees ik
©hennievanee, juli 2008
de diagnose
letters vloeien tot een woord
zwart op wit
lijkt het de naam van een bloem
zij proeven het blad
onwennig in de mond
lippen vormen woorden
met randen van rouw
die zwaar blijven hangen
onontkoombaar
in de banen van licht
hoe zij hier kwamen
op een ochtend
langs heldere wegen
hoe zij zullen gaan
dezelfde wegen
in een ander licht
©hennievanee, 2006
een zoen
er hangt een kus in de lucht
misschien wel een zoen
ze kijken ernaar
terwijl een tafel verder
de koffie roert
men niet veel te zeggen heeft
alleen dat de regen
in bakken
en morgen ook
er kruipt een zoen
tussen vier handen
over de tong
tot aan de tanden
©hennievanee
vakantie
de dagen wiegen
aan een draadje
losjes bewegen ze
in een licht en
luchtig ritme
hun namen
bijna vergeten
alleen het nu
en hier het
lome dansen
van de dagen
©hennievanee
waterval van glas
die nog streeploos was
wijn uit koele glazen
doorzichtig in het gras
hoe de uren spiegelden
in ruiten helder licht
de vijver en de struiken
minuten uit het zicht
tot de tijd verbrijzelde
waterval van glas
in een tuin vol scherven
dat dit het leven was
©hennievanee, 2006
zie
de dingen zijn verplaatst
staan in een ander licht
zie hoe ze glanzen nu
vanzelfsprekendheid verdween
zie wat spiegelt in
hun scherven en butsen
een jarenlang gevecht
men mag spreken van geluk
©hennievanee, juli 2008
ongerijmd 