ze heeft haar gedichten geleefd

ze heeft haar gedichten
geleefd in buien meeuwen
die krijsend bleven hangen

haar gedichten met zicht
op een lucht rode vegen
in de rusteloze avond

achter het hoge duin een
komen en gaan geleefd
met de zee altijd ver

©hennievanee
nr.240

een rijp seizoen

een zomerblonde dag

de geur van geel en groen

olieverf op linnen

er wordt gemaaid

geoogst

wat werd gezaaid

de volheid van het leven

opgetast

in hoge armen

©hennievanee, 2005, bewerkt

dansen met de libellen

de stilte is in haar gegroeid

in dagen van jeugd
lagen haar woorden sprakeloos
in het hoge gras
nooit veilig toegedekt

met woorden als vleugels
vliegt zij nu
danst met de libellen

ver van huis
droomt zij zichzelf

©hennievanee

de stilte binnengaan

toen het leven weer
op poten
door het ochtendstille dorp
waar de regen ingetogen
boven kerken boven kloosters
met binnen de missie
van altijddurende aanbidding
de klanken van klokken
door het raam gekleurd

kwam de dood voorbij
langszij in lange kleren
brede schoenen
want al oud
maar toch nog onverwacht

voor  mpm

©hennievanee, augustus 2008

ondertitel

een leven weggelopen
en weer ingehaald
in duizend stappen
of meer
dat wat vertrouwd
vanzelf sprak
altijd zo was
weggelopen
tot het niet meer was
de tranen stukgelopen
met een lach verbeten
in duizend stappen
of meer
dat wat anders
nieuw en spannend was
op onbekende wegen
een leven
binnen gehaald
weer ingehaald

©hennievanee, augustus 2008

de kermis

de stad is voor het feest
gekleed versierd
met lichten en juwelen
stralend als een mooie meid
die vonkt en spettert
in de nacht
uitbundig danst met velen

de lucht hangt versgebakken
op het plein
vis en friet voor ieder

in de schiettent stampt de beat
voor duizend dove oren
en morgen
is het weer voorbij
de kermis lang geleden
de stilte zal dan fluisteren
voor wie het nog kan horen

© hennievanee, 2004

    (nr.235)

mijn huis spreekt

mijn huis spreekt
in korte piepjes vertelt het
een verleden van kamers vol
muziek tegen de wanden
een lach door het plafond

krakend verhaalt het
van partijtjes kinderleed
de tranen voor het slapen
en altijd weer de dikke zoen

mijn huis spreekt
en na elke doffe dreun
is er het zwijgen
van een stilte die veel zegt

©hennievanee, augustus 2008

vreemd

vreemd hoe men soms bang is

bang voor de ander

tot men zichzelf herkent

geef me je hand

vreemd is het niet

©hennievanee, augustus 2008
afbeelding: johan dijkstra, negerportret, 1926

portret

in de lijnen schuilt

haar leven hard en bitter

en toch jong gekend

ets: bernard essers                                   
©hennievanee, augustus 2008

tanka voor twee koeien

                  mijn koe gevonden
                  tussen schoven op het land
                  staat zij aan mijn zij

                  de boom nu voor ons tweeën
                  vreetzaam delen wij het wij

                 afbeelding: Bernard Essers
                 tekeningen en grafiek te zien in het Drents Museum
                 tot 21 september 2008