een eitje

                                                                                                                                                               

benen verstrengeld
slapen zij
de morgen

met in hun hoofd
de dromen
van een nacht

er voer een schip
zij was de einder
zijn opa kapitein
torpedojager
mijnenveger
hij zou de boot
willen zijn

de wind blaast
oranje een aubade
op de stoep

hun handen pellen
het eitje
van later

©hennievanee, 30 april 2009

worden wie je bent

                                                                                                                                                        

en langzaam wordt het huis
weer huis
een stapel stenen met een deur
de ramen en het dak
en alles wat er was
en is gedaan
vindt een plek in haar

zij wordt het huis
een kloppend hart met ogen
twee armen en een mond
haar vlees en bloed
de mensen in de tuin
en alles wat gebeurt
en is
woont en leeft in haar

©hennievanee, april 2009

                                   

                                                                                                                                                          

schapenwolkjes

onder de huid
ligt nog een laag
die wacht
om geraakt te worden
bewogen
door een lichte fluistering
milde druppels
zachte zinnen

het blijft stil
woorden blijven hangen
schapenwolkjes
boven de huid

©hennievanee, 25 april 2009

tijd voor koffie

soms blijft de wereld beperkt
tot de prijzen van de groenten
en wat men daarvan maken kan
men spreekt onder de koffie
soms over een boek
dat zich moeilijk lezen laat
interessant om te noemen
stijlvol om te hebben

beperkt en zelden over mensen
tenzij in een roddel
zo zijn het de dingen
die het doen en soms
de kinderen en altijd goed

©hennievanee, april 2009

ik herinner mei

ik vraag me af waar de herinnering schuilt
is het in het blauw
dat toen ook zo strak
zo meedogenloos
mij trof als staal

de geur van bloemen op mijn strokenrok
dezelfde nog
is het
dat je nooit voorbij zult gaan
dat je altijd blijven mag
in een veelbelovend voorjaar
waarin we samen bloesem waren

©hennievanee, 2006 – 2009

net nog geen mei (met dank aan ragfijn*)

haar adem draagt de vogels
in een kille nevelochtend
hun jubel

net nog geen mei

een trage zon nestelt in haar haar
bloesem groeit uit haar poriën  *
sneeuw bedekt haar huid

smetteloos
het bruidskleed
al is het maar voor even  *

*  regels geschonken door ragfijn   (zie de smetvreestanka)

© hennievanee, april 2009

foto: bruidsstruik, pjotr snorwitz

de smetvreestanka

zij boent het leven
uit de haren van haar huid
duizend maal per dag

angstig voor het vuil dat kleeft
de niet weg te wassen smet

©hennievanee, april 2009

de bloesem is voor haar

de lente went

ik zeg je dat het went
het lange licht der dagen
de zoete geur van lentebries

het went ontworsteld aan de kou
een arm om je schouder
de warmte op je huid

ik zeg je dat het stille
schaamteloze zonder schuld 
genieten dat zelfs dat weer went

©hennievanee, april 2009

een zonnig paasterras

hoewel er nooit geweest
schreef zij over duisternis
en diepte op nonchalant papier

het paste zo uitstekend
bij haar zwarte leren jas
de randen rond haar ogen

en verder nipte zij het leven
de liefde met de lichtheid
van een zonnig paasterras

©hennievanee

LIJDEN

soms is hij op sterven na dood
dan zijn de blinden dicht
de luiken neergelaten

adem stokt in de keel

er trekt een leger 
door zijn lichaam
in zijn hoofd
wordt met scherp geschoten

een kreet ontsnapt

soms zijn de dagen nachten
soms is het andersom

afbeelding: lijden, foke stribos
©hennievanee, april 2009