Maandelijks archief: juli 2009
plaatje van rust en stilte
de stilte ligt vast
op de plaat, beschenen door
de vroege avond
die zijn licht in spotjes op
de rustende bomen richt
dag meisje uit het zuiden
dag meisje uit het zuiden
je kwam met druppels zinnen
die loodrecht van je paraplu
hun plekje vonden
de straten donker kleurden
totdat de wind
vanachter de dijk
jouw woorden droogde
zij als bloemen tussen stenen
verder geurden
tot jij met de zon
de trein weer ging
hennie van ee, 23/24 juni 2009
het doet er niet toe
ze doen er niet toe
de dagen en de tijden
het maakt niet meer uit
zij kent de gehele week
de zon de maan haar schaduw
wie zij is en waar
ook dat doet er niet meer toe
zij was al alles
is al overal geweest
laat nu de hitte voorbij
hennie van ee, juli 2009
afbeelding: edward hopper, high noon
eilandjesgraven
langzaam ben ik geworden
in de schaduw van de eiken
mompel ik nu gesloten ogen
de ergste hitte voorbij
naar koeler dagen toen wij
met ranke benen het water
bespeelden in zand eilandjes
groeven tot langzaam de vloed
hennie van ee, juli 2009
een luchtig liedje
het kruipt in je lijf, het zeer
ligt diep in je maag
drukt je schouders neer
prikt in je ogen, het zeer
speelt vrolijk telkens weer
een smartlap of een symphonie
een liedje voor ik weet niet wie
maar altijd is het goud van oud
afbeelding: marc chagall, les musiciens
hennie van ee, juli 2009
liever thuis
in zichzelf gekeerd
staat het huis onbewogen
achter de luiken
de bewoners zijn op reis
doch het huis bleef liever thuis
hennie van ee, zomer 2009
onzichtbaar
sprakeloos
gaat zij voorbij
onzichtbaar
in de stille leegte
zo
zonder woorden
weet ik haar
zwaarte van bestaan
laat ik mijn hand
licht
te licht
voor haar wezen
hennie van ee, juli 2009
over het bloggen
ik blog mijn ego
wereldgroot en wereldwijd
niemand die mij leest
ik verlies mij in het bos
ergens raken bomen kwijt
hennie van ee, juni 2009
vellen vol verhalen (3)
altijd is er licht dat in het goud
een lange schaduw werpt
op het zomerplein van later
de stille leegte
alleen
een korte broek met roze hemdje
zij had er niet moeten zijn
en altijd is er niemand
niemand die haar ziet
de mensen zijn gaan drinken
zij gaat ze sprakeloos voorbij
in een wereld zonder woorden
wat gedaan is
was nooit dichtbij
onzichtbaar is zij op het plat
waar men met blote handen
onderhuids
haar regen maakt
hennie van ee, juli 2009
ongerijmd 