Maandelijks archief: augustus 2009

a.s. echtpaar

 

                                                                                                                                                   

wat je nog niet weet
dat je straks alleen zult zijn
alleen met hem
die stille man
niets te zeggen
geen muziek
dat je dan zult denken
ik ben alleen met hem
alles netjes
werk in orde
dat je dan zult groeien
in een leven
zonder woorden
zonder stem
 
 
 
 
 
 
hennie van ee, augustus 2009

ter herinnering

 

 je naam is niet dood

hij ritselt langs de hagen

zilveren letters

 

 

in zwart graniet de cijfers

het tijdperk van een leven

 

 

 

John Medendorp

 

26-8-1941  –  20-6-2006

 

 

 

 

 

de doka

                                                                                                                                                 
 
los van de toekomst
ver van verleden
in een nieuw heden
baant hij de wegen
 
helend kapt hij
het laag gewas
naar een bestaan
nog onzichtbaar
 
achter donker glas
van een kamer
in haast verlaten
maakt hij zich vrij
 
 
 
hennie van ee, augustus 2009
 

doof en stom

                                                                                                                                                 
 
 
nu de noodzaak tot woorden
 
zich schuil houdt
 
achter deuren zonder raam
 
van een ruw gemetseld huis
 
met de rug naar de vaart
 
de helenavaart
 
overwoekerd door groen
 
nu de zomer hoog
 
de bramen barsten laat
 
de hanen zich koning kraaien
 
en de mensen weg
 
geen woorden meer behoeven
 
nu ben ik blijf ik doof en stom
 
 
 
 
 
hennie van ee, augustus 2009
 

een vliegtuig naar rome

 

                                                                                                                                                  

nu ik de stilte ben

een boom zonder wind

de berk in het groot gazon

laat ik de ganzen over mij

een luide v met verre vleugels

het vliegtuig naar rome

of misschien toch naar elders

 

 

nu ik stil de vrede ben

op een nevelochtend

slechts de zon vermoed

nu pas hoor ik leven

in het nog vochtig gras

 

 

 

 

hennie van ee, augustus 2009

nooit meer komt er iemand thuis

                                                                                                                                             

in dit huis waar
iedereen altijd thuiskwam
altijd een sleutel in het slot
of anders wel de bel
is het stil
als de school uitgaat
de training voorbij
om zes uur
de aardappels op tafel
dampend
stil stil stil
 
 
in dit huis
kom ik niet meer thuis
 
 
 
 
 
 
 
hennie van ee, augustus 2009

inzicht

                                                                                                                                              

laat los

 

wat je zo

 

krampachtig

 

nastreeft en

 

wat je zoekt

 

vindt jou

 

 

 

 

 

 

vreemd ver landschap

                                                                                                                                             

je hebt me zien gaan
ontheemd in vreemd landschap
waar niets meer leek
op hoe het eens was
 
 
je hebt me zien zoeken
toen kou mij de adem
benam in de hitte
geen pad het juiste bleek
 
 
je bent me gevolgd
verdwaald ver van huis
alles verloren na jaren
bracht jij mij weer thuis
 
 
 
 
hennie van ee, augustus 2009

als de wind ons meezit, liefste

                                                                                                                                                

als de wind ons meezit

liefste

varen wij vandaag

naar huis

 

 

hijs de zeilen

zie ze bollen naar

een nieuwe horizon

 

 

wij zoeken zee

laten de kade

in het spattend schuim 

verdwijnt gekrijs

 

vandaag nog ja

gaan wij te water

 

 

 

 

 

 

 

hennie van ee, augustus 2009

 

 

 

afscheid

                                                                                                                                             

wij stonden op de kade
hoog boven spattend schuim
de witte zeilen
een brok in de keel
meeuwen vlogen af
en aan
koud en wanhopig
hun krijsen
het wachten
 
 
toen jij ging
liepen schepen
langzaam vol
 
 
 
 
 
 
 

%d bloggers liken dit: