afscheid
wij stonden op de kade
hoog boven spattend schuim
de witte zeilen
een brok in de keel
meeuwen vlogen af
en aan
koud en wanhopig
hun krijsen
het wachten
toen jij ging
liepen schepen
langzaam vol
Geplaatst op 8 augustus 2009, in Uncategorized. Markeer de permalink als favoriet. 10 reacties.
ongerijmd 
ik zucht ervan en voel het…..
het doet pijn……
ondanks dat ik het groene pijltje beroer
blijft het staan op 1…….
nu pas komt de 2……
groet Annet
annet, dank voor het volharden:))
blij met 2
een bewolkt groet je
Noem je dit een tweemaster?
ha die fleur, ik tel twee masten
jij ook?
Koude en wanhoop….
warm aanbevolen
smokey, dank voor je warmte, voelt goed…….
Het valt mij zwaar jou hier te antwoorden onder die rode kookpan,die niks anders te doen heeft om mij uit te lokken en te sarren.Ja,ik zie dat je mij op het verkeerde been hebt gezet.
Waarom doe je dan ook zo?
Je zou de fok ook mee kunnen rekenen,dat gebeurt wel`s in schipperslatijn,die zuipen als de neten,wist je dat.
F.F. dat wist ik