de doka
los van de toekomst
ver van verleden
in een nieuw heden
baant hij de wegen
helend kapt hij
het laag gewas
naar een bestaan
nog onzichtbaar
achter donker glas
van een kamer
in haast verlaten
maakt hij zich vrij
hennie van ee, augustus 2009
Geplaatst op 24 augustus 2009, in Uncategorized. Markeer de permalink als favoriet. 10 reacties.
ongerijmd 
Het had en heeft altijd iets magisch, het ontwikkelen van foto’s in de donkere kamer. Dat magische zit voor mij ook in je gedicht.
Hartelijke groet, Coby
fraai. geweldige sfeertekening!
groet! f.
hoi femia en coby,
ik ben er nog niet uit met dit gedicht
er zit nog een ander verhaal achter
met deze foto zou ik nog meer moeten kunnen doen
coby, dat magische misschien omdat het over twee verhalen gaat, dat werkt dan weer wel
femia, mooi dat je de sfeer eruit haalde
dank voor jullie reacties
De doka, het ontwikkelen, ik ken het nog van vroeger, mijn broer heeft het me allemaal laten zien, de foto en gedicht, om zalig over na te denken, te plooien naar mijn eigen leven, heerlijk verdwalen in het donker en wachten.. zien wat er komt… ik vind het erg mooi.
bijzonder mooie foto
bijpassend de treffende woorden
goedemorgen zilver,
mooi dat je er je eigen leven naar kunt plooien
ontwikkelen……… zien wat er komt
joostx,
die foto heeft nog veel mogelijkheden
dank voor treffende woorden
goede dag allebei
Een bijzondere bijdrage.
hoi laila,
ik vraag me af wat jij er bijzonder aan vindt
ik vind die foto intrigerend
werkt als een metafoor
groet
In de doka ontwikkel je een beeld van het verleden.
Dat lijkt een zinloze bezigheid, maar is het niet.
Het gedicht gaat (voor mij) steeds dieper het verleden in.
Heel mooi.
goedemorgen jo,
blij met je mooie reactie
dank