Maandelijks archief: december 2009

mijn prikbord weer een jaar voorbij

                                                                                                                               
er hangt een jaar aan de muur
meer nog dan een jaar
waar ik was
wie ik hoorde wat ik zag
 
een zelfportret in vlugge streken
dat ben jij
nu je er niet meer bent
meer nog dan een jaar
 
waarin ik deed
om niet te vergeten
meer nog
om nooit te vergeten
 
 
 
 
foto MPM©reations
tekst vuurjuffer
december 2009

bij een afscheid

nog voor je ging
schreef ik het afscheid
in witte letters op een dag
die winters worden zou
 
dat het leven
door en verder
wist ik niet
voor je ging
 
werden de dagen grijs
striemde de sneeuw
het verlichte raam
stond ik bij de deur
 
 
 
 
 
©vuurjuffer 

laten we veilig zijn bij elkaar

                                                                                                                                             
laten we veilig zijn
geborgen in een schouw
de schoot van een duister huis
ergens in de peel
toen het nog zomer was
de hitte ons vond
hebben wij dit beeld bedacht
laten we veilig zijn
veilig bij elkaar
 
ik wens jullie
 
 
 
foto: MPM©reations
 
tekst: vuurjuffer
 
 

zo zonde, drie blogjaren later, een blauwe ziel

 

Vandaag precies drie jaar geleden startte ik mijn VKblog met onderstaand gedicht.
Het was een half jaar na het overlijden van mijn man.

                                                                                                                                                 
woorden kruipen
als blauwe plekken
onder mijn huid
om daar verder
hun leven te leiden

jouw naam glijdt
nog steeds
langs mijn hals
over mijn armen
tussen mijn benen

zo jammer
zo zonde

© 22 december 2006

Al gauw werd het bloggen een belangrijk onderdeel van mijn leven.
Een uitlaatklep voor verdriet, rouw en pijn.
Ik probeerde woorden te geven aan mijn gevoel.
En dat heeft me goed gedaan.
Van waterjuffer werd ik vuurjuffer, wat duidt op verandering.
En toch……..de blauwe plekken trekken nog niet weg.

ik draag ze mee
als een goede moeder
haar kinderen
ze hebben zich gehecht
blauwe plekken
op mijn ziel

ze zijn mijn onrust
mijn angst mijn pijn
als goede kinderen
spelen ze
bespelen ze
mijn blauwe ziel

©december 2009

Het bloggen heeft me veel gegeven: een leuke hobby en fijne vrienden waar ik heel blij mee ben.
Ik ga door, misschien in een wat lagere versnelling.

Vuurjuffer

kikker ontliefd


                                                                                              
                                                                                               

ijskoud op zijn kop
 
muts tot over zijn oren
 
kikker kil ontliefd
 
 
 
 
foto: MPM©reations
 
tekst : vuurjuffer
 
 
 
 

stil leven in de schemering

                                                                                                                                                                

dit zijn de dagen zonder woorden

het waarom is verdwenen

het hoe ligt stil

 

 

ze komen van ver

de verhalen vol leven

die nu in drukinkt zwijgen

 

 

ik maak me klein in het licht

van de schemer

 

 

 

 

foto: MPM©reations

 

 

tekst: vuurjuffer

 

december 2009

 

 

 

 

een engel in de boom

                                                                                                                                              

gebroken hangt zij
 
slachtoffer van heksenjacht
 
engelbewaarder
 
 
 
 
 
foto:MPM©reations
 
tekst: vuurjuffer
 
december 2009

het laatste taboe


 
                                                                                                                                             
verdriet heeft een naam
 
wij noemen het eenzaamheid
 
het schuilt diep in ons
 
 
daar waar het hart te luid klopt
 
de aarde in stilte draait
 

foto: MPM©reations
 
tekst: vuurjuffer
 
 
 
 
 

de praal van witte pauwen en een ijskoningin


 
                                                                                                                                                      

zij kent geen rust

geen zachte bank

geen dekentje

 

 

onontkoombaar ligt de winter

aan haar voeten

overvloedig koud te zijn

zij doet veel teveel

om warmte te creëren

het schaarse licht te compenseren

de praal van witte pauwen

is haar eerste sneeuw

 

 

zij is het kwijt

haar kerstgevoel

van veiligheid

 

 

 

 

foto: MPM©reations

 

tekst: hennie van ee

 

december 2009

 

 

 

 

 

%d bloggers liken dit: