ja, waar loop je dan op? (met dank aan coby*)

8 jan

Geplaatst door

                                                                                                                    
                                                                                                                     
 
het zijn de dagen
van gedempte stappen
halfwassen sporen
in een bijna eeuwig rouwtapijt
waaronder alle zekerheid
waar sta je dan
 
 
op glibberige banen
de onvaste passen star
het brood voor de vogels
en een ijskoud verlangen
 
 
 
 
 
©hennie van ee, januari 2010
 
 
 

Geplaatst op 8 januari 2010, in Uncategorized. Markeer de permalink als favoriet. 15 reacties.

  1. vuurjuffer | 8 januari 2010 om 11:11

    * coby schreef in een reactie onder mail aan ank:
    met sneeuwschoenen lopen over wat niet (meer) duidelijk te zien is,
    ja, waar loop je dan?

  2. dianne | 8 januari 2010 om 12:33

    Ik vind hem erg mooi geworden, v
    gedempte stappen die een ander misschien niet hoort maar in jezelf hard doorklinken
    Ja, mooi!
    groetje
    d

  3. vuurjuffer | 8 januari 2010 om 12:37

    dianne, een mooie reactie
    sneeuw maakt stil
    wit, de kleur van rouw
    en nu m’n sneeuwschoenen aan
    groet je

  4. Zwollywood | 8 januari 2010 om 12:42

    wit…de kleur van rouw….de stilte en ook de kleur van reinheid…..en ook het onbeschreven blad.
    Ga naar buiten…daar is het onbeschreven blad…en kerf de naam in bevroren water..

  5. Annet | 8 januari 2010 om 13:37

    ja mooi Vuurjuffer
    ik voelde net de sneeuwklokjes
    kriebelen onder m’n laarzen…..
    🙂

  6. vuurjuffer | 8 januari 2010 om 14:09

    zwolly, wit heeft veel gezichten, ik weet het
    het ijs hier in de buurt is nog geen kerfijs……. jammer genoeg……..
    met een groet

  7. K | 8 januari 2010 om 14:09

    Mooi gedicht!

  8. vuurjuffer | 8 januari 2010 om 14:11

    annet, en onder al dat wit de zekerheid van stoepen en straten en sneeuwklokjes….. mooi
    ik kocht net een bos bloesemtakken, mooi voor op de verwarming
    🙂 return to sender

  9. vuurjuffer | 8 januari 2010 om 14:11

    K, fijn om te lezen!

  10. coby | 8 januari 2010 om 14:33

    Geen eenvoudige vraag, ik dacht er zelf ook over na. Ik herinner me dat ik als kind heel sterk het besef had dat onder het ijs waarop ik schaatste er het donkere water was. Ook nu onder de sneeuwlaag zoek ik in feite de stenen.
    Maar een heel mooi antwoord is dit van jou, Vuurjuffer.
    Het is een weten in jou en een rotsvast optimisme en verder kijken dan wat nu is bedekt en onzichtbaar.
    Het maakt dat je (verder) kunt lopen.
    Hartelijke groet, Coby

  11. vuurjuffer | 8 januari 2010 om 15:52

    coby, wat een mooie reactie, het is even slikken
    ook jij haalde die zekerheid eruit en je verwoordt het weer heel goed
    dankje, voor je vraag en voor je antwoord
    fijne dag nog

  12. R.Kruzdlo | 9 januari 2010 om 06:16

    Dat stappen in de sneeuw, het snerpt, kraakt en piept. Het praat met je.
    Ben je wel eens hoog in de bergen geweest? Ik ben er vaak en dan doe ik iets wat andere niet doen: ik ga slapen op een deken in de sneeuw. Ik val dan meteen in slaap. Als ik wakker wordt lig ik in een sneeuwkuil. Door de warmte ben ik gezonken tot de bodem.
    Zo zie je maar waar ik aan moest denken als ik je mooie gedicht lees.
    Groet Robert

  13. vuurjuffer | 9 januari 2010 om 09:24

    ik heb zo’n soort matras
    de platgetreden sneeuw van hier heeft trouwens weinig te vertellen
    maar jij beschrijft het mooi
    en er komt meer
    groet

  14. paco painter | 9 januari 2010 om 11:31

    Vooral die eerste zinnen.Daar ga ik helemaal voor

  15. vuurjuffer | 9 januari 2010 om 11:43

    paco, zolang je er maar voor gaat:))

%d bloggers liken dit: