samen op de schutting
zeg me wanneer je komt zodat
de kaarsen aan de lakens schoon
mijn woorden zacht en soepel zijn
zeg me wanneer je mijn zinnen warm
en kleurrijk maakt mijn glimlach
onsterfelijk en wij eindelijk weer rein
veilig toegedekt op de schutting zijn
© vuurjuffer
foto MPM©reations
Geplaatst op 11 januari 2010, in Uncategorized. Markeer de permalink als favoriet. 14 reacties.
ongerijmd 
Wat een schattige foto bij dit mooie gedicht!
gr eva
met een beetje fantasie is de vogel met het snaveltje omhoog een vrouwtje en de ander een mannetje…
of andersom natuurlijk…
Je had een notennetje moeten ophangen…nu is het te laat…
een leuk holletje hebben deze twee.
Ik heb ‘m opgenomen in de groep sneeuwtapijten en jolijten.
eva, wat een lief stel, he
ze hebben zich weer teruggetrokken, helemaal ondergesneeuwd
maria-dolores, twee vrouwtjes samen of twee mannetjes samen kan natuurlijk ook:))))
groetjes aan jullie
the saint, hoezo te laat?
onder hen hangt een netje met pinda’s en ook daar heb ik een mooie foto van……
zwolly, tapijt en jolijt, leuke naam
deze twee passen daar wel bij
met een groet
Het is wel een heel schuchtere toenadering zo
met de snavel omhoog en de blik gericht op de
grijze wolken.
maar het begin is er………
Koud dat wel…
liefde houdt hen warm
maar dat wist jij wel, robert :))
prachtig en zo heerlijk knus, vuurjuffer!
geborgen bij elkaar, gala
Het gedicht vind ik geweldig, geen woord teveel of te weinig, de foto ook, de combinatie maakt het af! Complimenten!
Groet,
dank thrammy
leuke reactie