heimwee naar de foto van lawaai

18 jan

Geplaatst door

 

ik kijk naar mijn ouders
en zie ze jong
knap bijna in hun geluk
ik wil ze bellen
maar ze zijn verbroken
ik zou zeggen
dat het stil is hier
 
 
ik zie een lange tafel
in de zomer
van de notenboom
iedereen is daar
op de foto van lawaai
niet zo door elkaar
zo kan ik je niet horen
 
 
 
 
 
©vuurjuffer, januari 2010
 
 
 
 

Geplaatst op 18 januari 2010, in Uncategorized. Markeer de permalink als favoriet. 10 reacties.

  1. ragfijn | 18 januari 2010 om 16:45

    Er zijn foto’s die heel kleine schakelaartjes weten om te draaien. En sluit je dan je ogen, ben jij het, in het midden van de rondedans…
    Groet van Ragfijn

  2. Wilma Dekkers | 18 januari 2010 om 17:15

    Mooi neergezet, de nostalgie.

  3. vuurjuffer | 18 januari 2010 om 17:47

    rag, dat is het mooie van foto’s, geef mij een album in mijn handen en ik weet weer……….
    het is moeilijk wennen aan digitaal
    fijn dat je me weer eens las
    groet terug

  4. vuurjuffer | 18 januari 2010 om 17:48

    wilma, hoe ouder hoe meer heimwee
    lijkt het wel
    goede avond van de vuurjuf

  5. -martin- | 18 januari 2010 om 18:55

    Dat klinkt goed.
    Aan een notenhouten tafel
    Je ouders zien
    Alsof ze er nog zijn.
    Heel soms heb ik dag nog wel eens
    Dat ik mijn vader wil spreken
    Maar het wordt minder.
    Twaalf jaar ouder was hij dan ik nu ben.
    Min of meer gelijken.
    In meerdere opzichten.
    Als ik aan hem denk zie ik
    meestal een foto.

  6. vuurjuffer | 18 januari 2010 om 19:40

    martin,
    hoe men lezen kan:
    een tafel onder een notenboom – een notenhouten tafel
    ik heb na jaren nog steeds dat gevoel dat ik ze bellen wil om iets te vertellen
    min of meer gelijken
    dat klinkt mooi
    bij het ouder worden gaat mijn broer ook steeds meer op mijn vader lijken
    en wat je dan ook weer hoort: ik hoop niet dat ik zo word als ma
    leve de foto’s en de herinneringen
    fijne avond

  7. Christien | 19 januari 2010 om 07:22

    Hoi Vuurjuffer,
    voor Martin, Stef Bos, ‘papa ik lijk steeds meer op jou’.
    Mooie terugblik. En dat verlangen en de rust en de veiligheid.
    Het nog niet hoeven en moeten onbekommerd.
    Weet je dat mensen het verleden idealiseren als het in het heden niet zo mee zit?
    groet
    Christien

  8. vuurjuffer | 19 januari 2010 om 09:00

    christien,
    dat laatste wist ik niet, ook als het meezit wordt het verleden nog wel eens mooier voorgesteld, toch
    maar mooie herinneringen koesteren is ook een kunst
    er zijn tijden dat zelfs dat niet lukt
    ochtendgroet

  9. dianne | 19 januari 2010 om 09:56

    mooi is dat, een foto van lawaai
    je hebt daardoor meteen het beeld en geluid.
    groetje,
    d

  10. vuurjuffer | 19 januari 2010 om 10:16

    hoi d,
    leuk dat je er even was
    beeld en geluid, een foto zegt alles;)))
    dikke groet
    v

%d bloggers liken dit: