dichtgetimmerd zicht

                                                                                                                                               
                                                                                                                                                     
                                                                                                                                                 
ze had zich een toekomst bedacht
van dunne lappen katoen
voor open vensters
waardoor een bries
de lucht
zacht bollend bewoog
ruimte om te ademen
vrij zicht
zo had zij gedacht
 
 
tot op een dag
zij haar toekomst betrad
met eigen ogen zag
hoe dichtgetimmerd ze zat
 
 
 
 
 
afbeelding: marlene dumas
 
tekst: vuurjuffer, 30 april 2010
 
 
 
 
 
 

waar alles heimwee is

                                                                                                                                                  
                                                                                                                                                  
ze zit bij het raam
ziet weer de spits
de spits van jonge moeders
het kind voorop de fiets
straks wordt het nog drukker
weet ze
bij het stille raam
waar alles heimwee is
 
 
dan is ze weg
de kleinen moeten naar bed
ze zingt de liedjes zonder woorden
kookt de zoete pap
wiegt het hoofd verloren
haar eerste zoon
onder haar hart
groeit gestaag de eenzaamheid
 
 
 
 
afbeelding: herman brood, for ever
 
tekst: vuurjuffer, 2010
 
 
 
 
 
 
 

de mensen van de dag

                                                                                                                                                 
                                                                                                                                                 
                                                                                                                                                  
ze zitten in mijn hoofd
de mensen van de dag
ik raak ze nog niet kwijt
de monden met de woorden
vastomlijnd
een mening en ik dacht
een lach
 
hoe het licht hun handen vat
de kleur van blauwe ogen
in het nieuwe lenteweer
 
toch zijn ze er maar tijdelijk
morgen zijn ze weg
drinken ze elders
praten iets liefs
denken een andere lach 
 
 
 
 
 
© vuurjuffer, april 2010
 
 
 
 

de tanka van de oude krant

                                                                                                                                                      
                                                                                                                                                      
vanmorgen lag ik
 
op uw mat vers te wezen
 
lig nu met gemak
 
 
door de vis gepakt op de
 
bodem van uw afvalbak
 
 
 
 
 
in het kader van
©vuurjuffer
 
 
 
 
 

watergeesten *

                                                                                                                                                  
                                                                                                                                              
de dagen zijn van zilver
zilver papier
of zilveren draden
dat doet er niet toe
 
 
het zijn de rivieren
die kabbelen door het land
ik drijf met ze mee
streel en passant hun oevers
 
 
ik woon in het water
zing door de zilveren ribbels
sleur jullie mee in
een verandering van dagen
 
 
 
* mami wata, de verleidelijke watergeest
 
 
tekst: vuurjuffer, 2010
 
 
 
 
 
 

gaande weg

 

                                                                                                                                                   
                                                                                                                                                     
ik neem de warmte mee
van een dag die kaal
boven de akkers hing
 
 
een dag die zich fluitend
nestelde in wazig
groen op peppelhoogte
 
 
een dag van helder blauw
op een terras met
moeie wandelbenen
 
 
 
 
 
vuurjuffer, april 2010
 
 
 
 
 

jij bent in herinnering

 

                                                                                                                                               
                                                                                                                                                
jij bent in herinnering de trein
die door het landschap reed
uitbundig in mei op weg
naar steeds maar erger
 
 
jij bent in herinnering
wij samen op de fiets
op weg naar bijna zomer
 
 
jij bent in herinnering de zomer
die niet werd ik ben
de trein en ook de fiets op weg
naar moeizaam verder
 
 
 
 
 
 
vuurjuffer, april 2010
 
 
 
 

huwelijk in april

 

 
 
 
 
 
ik stond daar en wist dat het
over de liefde moest gaan
het ging over de liefde
 
 
buiten waren de mensen
in het voorjaar gekleed
ze lagen weer op het gras
een beetje lief te hebben
 
 
het was niet de mooiste dag
soms duren vrienden langer
 
 
 
 
 
 
©vuurjuffer, april 2010
 
 
 
 
 
 

teveel losgelaten

 

hij heeft geen greep meer

op de dingen

op de mensen

ze liggen leeg

in zijn hand

hij laat ze vallen

in het mulle zand

van de zandbak

ze breken niet

ze hebben geen pijn

alleen hij is ze kwijt

hij heeft ze losgelaten

teveel losgelaten

 

 

 

 

vuurjuffer, april 2010