Maandelijks archief: mei 2010

ontrouw

                                                                                                                                                
                                                                                                                                                      
                                                                                                                                                
                                                                                                                                                 

zij had hem voor zichzelf
gedacht
zo was het niet
zijn armen waren vaker
elders
zijn mond
onderweg
dat had haar
de vreugde ontnomen
de kleuren onttrokken
aan haar bestaan
niet dat zij wachtte
verwachtte
zij bleef
met bleke handen
leeg
 
 
 
 
 
vuurjuffer, mei 2010
 
 
 
 
 

tranend hartje

                                                                                                                                              
                                                                                                                                              
mijn hart laat een traan
 
hij danst in zomerkleuren
 
een vrolijk verdriet
 
 
 
 
foto: MPM©reations
 
 
tekst: vuurjuffer, mei 2010

een zomer terug in de peel

 

We zaten terug in een zomer
aan een tafel met brood en met wijn
vogels zongen in de verre bomen
het licht verschoof van hoog naar omlaag
we praatten
 
 
augustus
rust was onze ruimte
de hoge vaart
het dode hout
 
 
over de winter
een exotisch oord
hoe het veld nu anders was
hoger en wilder het gras
paardenbloemen in pluizen
het boterbloemengeel
en bijna weer een zomer
 
 
 
 
 
 
©vuurjuffer, pinksteren 2010

ondertussen in de bus

                                                                                                                                                
                                                                                                                                                     
                                                                                                                                                  
                                                                                                                                                                          
uit ochtendnevel trokken wij banen naar de zon
terwijl de muziek jaren zestig speelde
er ging een zak met snoep
 
door de spiegelramen leken hoge bergen klein
in de rechterbovenhoek een topje wit in flarden
smalle stromen water in een vrije val
 
 
verdriet maakt zijn hoofd zwaar
hij laat het hangen
sluit zijn ogen
in een monotone slaap
men heeft hem gezegd
dat afwisseling
maar juist nu wil hij
die ene en zijn boot
 
 
dalen waardoor men verder kijken kan
een doorzicht in gedachten die zich
strekken omdat reizen ruimte biedt
 
 
 
 
 
©vuurjuffer, mei 2010
 
 

de erotiek van de etruskische dansers

                                                                                                                                              
                                                                                                                                             

niet de marmeren

perfectie van de grieken

maar de erotiek

 

van fijnzinnige dansers

in levendige kleuren

 

 

 

 

 

 

©vuurjuffer, 2010

 

foto: internet

 

 

 

 

 

de wijnboerderij

                                                                                                                                                 
                                                                                                                                              

wij togen omhoog

langs de olijven

eindeloze druiven

de stille cypressen

naar het huis

dat vierkant stond

voor brood en wijn

wij proefden

wij dronken

 de hemel

zwanger van onheil

 

het donderde

het bliksemde

god sprak

liet de hagel neer

in een hoos

die bomen omwierp

en hem

en haar

tot het weer stil werd

en wij dankten

 

 

 

 

 

 

©vuurjuffer, mei 2010

ik ben er geweest, toscane

 
                                                                                                                                             

land van de paleizen kathedralen

waar heiligen schuilen in het duister

het verleden begraven in marmer

de rijkdom van de smalle huizen

die in de hoogte nijgen naar elkaar

waardoor de weemoed hangen blijft

in de nauwe straten

tussen glooiend groen

de cypressen in hun eigen schaduw

waarlangs de dorpen getekend

met altijd weer de baksteenrode daken

 

 

 

 

 

foto: siena

 

tekst:vuurjuffer, mei 2010

 

 

 

 

 
 
 

een mensenmassa waarin men de mens niet ziet

                                                                                                                                                 
                                                                                                                                                 
                                                                                                                                                     
                                                                                                                                                       
                                                                                                                                                    
                                                                                                                                              
de vrede glooit in alle tinten legergroen
tot aan het luchtmachtblauw
over velden waar het nog geen zomer is
toch dansen wilde bloemen nu hun feest
in een massa die de mens niet ziet
 
voorbij de heuvels van vlaggenkatoen
sterven langzaam kreten van vrijheid
blijven hangen in opperste verwarring
 
 
 
 
 
vuurjuffer, 5 mei 2010
 
vrijheid maak je met elkaar
 
 
 
 

gevallen bloesems

                                                                                                                                                  
                                                                                                                                                    
                                                                                                                                                    
hoor je de vogels ook
hun uitzinnige jubel
als je langs de spoorbaan
ligt begraven in mei
 
 
voel je de sluiers nog
het zachte pastel waarin
men bomen verpakt als
bruiden die te raden laten
 
 
als je begraven ligt in mei
ruik je dan anders
lichter hoger misschien
omdat jij de  bloesem bent
 
 
 
 
 
 
 
vuurjuffer, mei 2010
 
 
 
 
 
 
 
 

%d bloggers liken dit: