het kermispaard
in een stad waar men grenzen verlegt
het harder en verder draait in de molen
van vertier,op een plein waar de zomer
hals over kop lijkt weggewaaid,daar zoekt
hij een vrouw,in gebakken lucht vindt hij
zijn bruid van zoet gesponnen roze draden
afbeelding: internet
tekst: vuurjuffer
augustus 2010
Geplaatst op 26 augustus 2010, in Uncategorized. Markeer de permalink als favoriet. 17 reacties.
ongerijmd 
je houdt van die gebakken plak of niet 😉
groetje
’t is weer voorbij
en ’t was weer een heel gedoe
groet terug
Kleverig gedoe…
ook dat kan lekker zijn
het snoetje is weer schoon
by the way
Vuurjuffer! goedenavond!
Gesponnen draden als een web in herfst
van spinnen, zonder spinnende katten
Als slagroomtom poezen
De zoekers hunkerende naar de liefde
struinen op de digitale snelweg
en dingen naar de gunsten van een ander hand
Draaien hun rondjes als schommelende paarden
nog een munt~alstublieft papa! nog een munt toe nou mama
alsof ze kinderen zijn en altijd willen blijven
in plaats van volwassen lijven.
Gesponnen hersencellen als een kwab ik de nacht
over vrouwen met spinnende katten
net als lachroom poezen!
Kom maar hier, je bent een lieverd
dat ben ik, ja wat ben ik mooi
Bel me op, betaal me maar
je wilt toch mij als verentooi!
wow…ik dacht al dat jij de foto gemaakt en bewerkt had. Ik zou heel heel knap hebben gevonden want het is een goede plaat.
De kermis was druk en sfeervol….ik had er ook langer willen vertoeven.
@nr 22
wat een brainstorm
@zwollywood
zelf was ik ook onder de indruk van de plaat
het heeft iets heftigs
zelf ben ik geen kermisklant
waar is je avatar gebleven?
fijne avond voor jullie
heb een heel groot zwak voor carrouselpaarden
en je gedicht maar ook de afbeelding zijn prachtig
mijn dag kan niet meer stuk
heb ik een ander paard voor jou, een van mijn lievelingsgedichten:
HET PAARD
Het paard van de carrousel
eet wortelloof uit mijn handen
ik strijk langs zijn houten manen
hij hinnikt een lach van hout.
Wij kennen elkaar al lang
sinds negentientweeëntwintig
hij stond op het kermisveld
in een stal vol serpentines.
Mijn haar was van confetti
en ik liep met een kersestok
en vader sloeg met een moker
op de kop van het hoofd van jut.
Tegen een einder verguldsel
en groenfluwelen bosschages
stond het paard te trappelen
in zijn heelal van zeildoek.
De wereld begon voor het eerst
te wentelen toen de muziek
een huzarengalop inzette
de wereld begon voor het eerst.
Wij sprongen de spiegels binnen
door vlammende hoepels licht
een rossige amazone
probeerde ons in te halen.
De postduiven van haar ogen
snelden ons al voorbij
maar zij bereed een ponnie
en ach zij was immers een meisje.
Het paard en ik zijn vrienden
voor het leven gebleven
wij zien elkaar af en toe
op een veld versierde sintels.
Hij staat in zijn koude stal
uit mijn handen loof te eten
het houten vel van zijn hals
schilfert als ik het streel.
Hij hinnikt mij toe als vroeger
maar zijn lach is nu anders
droever.
BERT VOETEN
@marijke
dat ik jou een goede dag bezorgde
met dit beeld en deze woorden
mooi toch
en wat een prachtig vers stuur jij mij
– hij hinnikt een lach van hout-
mijn dag kan ook niet meer stuk
groet je
In spin, de bocht gaat in.
Uit spuit, de bocht gaat uit.
heerlijk
en als je dan denkt dat hij op is
heb je altijd nog wat aan je kin
en je vingers
en je pols
en je jas
en je tas
en je zakdoek
als je er in hapt blijft er niets van over
@vogel-vrij
je bent weer lekker op dreef
@ghijsa
in het kader van het langzame genieten
@martin
dat ligt aan de hap
een goede nacht voor jullie
Het is weer voorbij,
gelukkig wel.
Ik vond de zweefmolen angstaanjagend.
beste cam
eerst hoog en dan hard
grensverleggend
dat wel
voor zoiets ben ik te bangig……..
groet
de geur van kermis hangt hier
daar wordt het paard gelukkig van………