een veilig thuis

                                                                                                                                              
                                                                                                                                              
laat mij ogen zijn
 
en handen die koesterend
 
behoeden laat mij
 
 
 het kind zijn geborgen in
 
de schouw van een duister huis
 
 
ik wens je
 
 
 
 
 
 
 
 
foto:    MPM©reations
 
tekst:  vuur juffer
 
 
 

wat hen scheidt

                                                                                                                                                  
                                                                                                                                               
                                                                                                                                             
 
er ligt een zee tussen hen
een zee
nee
niet groot niet diep genoeg
een oceaan
dat zou kunnen
en zij de eilanden
omdat een eiland niet huilen kan
 
verdriet
het is verdriet
een zee van verdriet
er ligt een zee van verdriet
tussen hen
 
 
 
 
 
 
schilderij: zeegezicht, Jan Kagie jr. (1907 – 1991)
 
tekst:        vuurjuffer, december 2010
 
 
 
 
 
 
 
 
 

alleen de zachte dingen

                                                                                                                                              
                                                                                                                                              
vandaag alleen
de zachtheid van de dingen
het dons in de sneeuw
 
niet het heftig striemen
het venijnig bijten
 
slechts het wit gesteven bed
zonder de pijn
 
vandaag vloeit de room
ongeslagen
geen angstig geklop
alleen het zoete proeven
 
zacht
zachter nog
dan het blanke vel
onder ruwe handen
 
 
 
 
 
tekst:  vuurjuffer, december 2010
 
schilderij: theo van doesburg, compositie X, 1918
 
 
 
 
 

een nieuwe naam

                                                                                                                           
                                                                                                                        
                                                                                                                                                                                                                                               
                                                                                                                           
behoedzaam nader ik je naam
vorm letters met mijn lippen
mijn tong streelt
onbekende klanken
 
ik noem je
 
de rimpels van een naakt gelaat
mijn handen op jouw wangen
de stoppelhuid
bijna vertrouwd
 
ik bel je
 
 
 
 
@ vuurjuffer
 
 
 

 

vilten voeten

                                                                                                                                                 
                                                                                                                                                   
                                                                                                                                                    

hij danst een eenzame wals
met hond
zijn haar golft de velden
rond in het rond
 
 
lang het seizoen en zwaar
wat hij droeg
waartegen hij vocht
wat hij wegslikken moest
 
 
als de hemel sluit
metaal met roze vegen
iedereen op vilten voeten
thuis of bijna
dan gaat hij en walst
rond in het rond
de avond op voeten
 
 
 
 
@vuurjuffer, december 2010
 
 
 
 
 
 

een sterke vrouw, mevrouw van der pol

                                                                                                                                                   
                                                                                                                                                   
                                                                                                                                                     

uw rug vertelt
wat achter u
een leven
koud en hard en 
onherbergzaam
 
onder sterren
ongebroken
gaat u nu
een tas vol geld
naar een ander
  
dat wordt leven
 
 
 
 
@vuurjuffer
 
 
 
 

liever in het zand *

                                                                                                                                                 
                                                                                                                                                

liever in het zand lief

schrijf ik

woorden van staal

die de wereld wakker houden

 

liever in het zand

laat ik mijn sporen

als een vogel in de sneeuw

het driftig zoeken

 

liever in zand

teken ik het verleden

een schilderij van

wat werkelijk was

 

 

 

 

* met dank aan jacob en martin

  zie:  zachte zonnen

 

foto:  zandtekening, navajo

tekst: vuurjuffer, december 2010