Maandelijks archief: mei 2011

identiteit

 

toen ze hem  gevonden had

in een stille buitenwijk

met grote ramen

begreep ze

 

gordijnen gesloten

de deur op slot

 

hoe hij hier zijn leven leed

ver van de mensen

alleen in zijn hoofd

zicht zonder licht

 

ongezien

                                                                                                                                                   
                                                                                                                                                   
                                                                                                                                                       

de vrede glooit in tinten legergroen
tot aan het luchtmachtblauw over
velden waar het nog geen zomer is
dansen wilde bloemen nu hun feest
in een massa die de mens niet ziet
 
 
 
voorbij de heuvels van vlaggenkatoen
sterven langzaam kreten van vrijheid
dreunen na in opperste verwarring
 
 
 
 
 
 
hennie van ee

paradijsvogel

                                                                                                                                                 
                                                                                                                                                  
                                                                                                                                                  
                                                                                                     

zij wenst zichzelf teenslippers
plastic van de voordeeldrogist
en een jurk
vol versgeplukte bloemen
ochtenddauwe krullen
en dan
brindisi
 
 
zij wenst zichzelf de veerboot
en vogels die meeglijden
in het turkoois
bird of paradise
weg van zichzelf
in cirkels zinderend licht
op naar het witte huis
vrij in het geel
 
 
zij wenst zichzelf
 
 
 
 
tekst:      hennie van ee
 
afbeelding: paradijsvogel, internet
 
 
 
 

zigeuner

                                                                                                                                                  
                                                                                                                                                 
                                                                                                                                                   

wij nemen het leven lief
op een achternamiddag
zomaar ergens in de week
twintig levens later
 
 
draaien wij wat ons ontroert
moustaki in grijs en
weten dat het gisteren nog
iedereen had kunnen zijn
 
 
 
 
 
 ©hennie van ee
 

%d bloggers liken dit: