De vreemdeling
Wij trekken over de bruggen, brede rivieren,
tot de luchten breken en het land langzaam
in groene golven beweegt.
We zijn er weer. Reizigers van ver, anders nu,
met een voller verleden en legere toekomst.
Alleen de geluiden zijn nog van voor ons
laatste afscheid. Warm onthaal, de vogels
en de motormaaier, een hond die blaft.
Altijd in de verte van een zomerstille dag.
Ook nu blijven wij de vreemdeling.
Geplaatst op 5 juli 2012, in poëzie en getagd als reizen, vakantie, vreemdeling. Markeer de permalink als favoriet. 6 reacties.
gave sfeer hennie:-)
dat is wat vakantie ook is
een andere sfeer proeven
En die vakantie-vreemdeling brengt je in vakantierust ook weer bij jezelf. Diep, hé..of toch niet? Ik zit namelijk, en kan niet anders, gewoon maar op mijn triple-stoel achter mijn eigen computertje…en denk de wereld in de grip te hebben!
het reizen zit voorlopig nog in mijn hoofd
ook ik achter mijn eigen laptop op mijn eigen stoel
maar denk veel aan toen ik weg was
gr
Nog even weer gelezen, volgens mij zou het legere toekomst moeten zijn, het is de overtreffende trap van leeg voor een vrouwelijk woord, plus e.
hoi letterzetter,
laat ik nou denken dat jij gelijk hebt
had oorspronkelijk iets anders
maar legere (klinkt niet lekker) is beter
dank en een zonnige dag voor jou