ergens eerder

ze waren niet voorbereid
niet op de liefde
noch op de dood
ze hadden geen woorden paraat
veel later een paar
voor op het papier

de dood kwam met de dageraad
onherroepelijk
de nieuwe dag

zonlicht spatte uiteen
als liefde op een tafel
ergens eerder

© hvanee, oktober 2013

zachte zonnen

door dunne gordijnen vult
de kamer zich met dageraad
langzaam nemen de dingen
hun plek weer in
alsof ze niet zijn weggeweest
het plankje met de boeken
de spiegel op de kast

het leven komt van ver
uit een dal van bonte lakens
de stemmen nog onvast
ze waren lang van huis
hij strekt zijn armen
en speelt
zachte zonnen aan de hemel

2010 – 2013
©hvanee

een jonge god

david; michelangelo

Sinds die dag is hij nooit meer
zonder lichaam
altijd wel iets
dat steekt en zeurt
rommelt
piept en kraakt

Hij lijkt een oude schuit
hoewel hij dat niet is
geen strakke zeilen meer
op een wilde oceaan

Hij is een jonge god
in het diepst van zijn gedachten
maar altijd met dat lichaam

©hvanee, oktober 2013

jouw eenvoud

Giorgione, 1506
de oude vrouw

ik heb je gekend
tussen al die vrome heren
met rijkdom en macht
jou herkend

jouw eenvoud
jouw kracht

met de jaren
raakte ik je kwijt
kende ik je minder
en minder

nu ben ik je naam vergeten

©portretten, oktober 2013
hvanee

nachtramen

achter bleke gordijnen
ademt de straat zijn rustig ritme
het leven is gestorven
de kinderstemmen geborgen
in een plastic speelgoedkist
-hij zou van hout moeten zijn
zoals zoveel-

het asfalt zuigt het licht
uit de lantaarnpalen
zachte plekken
de buurman aan de overkant
heeft zijn fiets in slaap gesust
pas morgen weer

er speelt een maan
door luchtige gordijnen

2010/2013

zo lief

vandaag schrijft zij de liefde

zij weet dat zij dat kan

de liefde schrijven

woorden liggen klaar

maar haar pen aarzelt

bij het verliefde stel dat jong

verscholen op een bankje

zo eenvoudig kan het zijn

zo licht

zo in het groen

geschilderd op een muur

opdat het blijven kan

ik heb je lief

het eeuwig duren kan

zo lief

muurschildering: Els van der Kooij; Klarendal, Arnhem

foto: Corrie Nijenmanting

tekst: Hennie van Ee

oktober 2013

voorbij

geen wazige woorden die samensmelten met de einder

geen vage verhalen die het leven niet raken

maar een blik die de wereld wijder maakt

de voordeur voorbij

trage rivieren door breed laagland

werk voor de handen

brood op de plank

terwijl in de stuurhut de radio speelt

les feuilles mortes

over dat wat hij passeert

zo achter zich laat

en achterlaat

voorbij

foto corrie nijenmanting

tekst hennie van ee

De oversteek

 foto corrie nijenmanting

foto internet

Iedere dag groet ik ze
de gevallen soldaten van het vierde bataljon
vereeuwigd in een ijzeren golf
ik noem hun namen

Iedere dag zie ik ze gaan
een laatste blik op thuis
hun angst verbloemd
in stemmig witte kransen

Iedere dag zie ik ze komen
door een regen kogels
barstend geweld in het bloedrode
water van de Rijn

Arnhem, oktober 2013

naakte vrouw

er loopt een naakte vrouw

ik vraag me af

is het functioneel

de liefde misschien

ergens in de natuur

maar die is ver van hier

op twee hoog achter

alleen een groene tomaat

verlept op het balkon

te weinig water

te weinig zon

er loopt een naakte vrouw

zij kijkt

en iedereen kijkt mee

foto: internet