een paddenstoel

 

zij vertelde ons zo graag

over een kabouter

achterop haar fiets

de juffie van de eerste klas

iedere dag weer

een spannend verhaal

zij wilde ons zo graag

laten geloven

in een kabouter

goed als God

wat hij zei en

wat hij deed

de hemel een paddenstoel

foto: corrienijenmanting.weebly.com

©hvanee, oktober 2014

samenthuis

samen bouwden zij een huis
een vloer van warme handen
de wand om zacht te kussen
dat was toen hun samenthuis
dat was toen

door de kieren bij het raam
is de kou erin geslopen
in hun woorden en hun zwijgen
op een bank met bonte strepen
de vlekken er niet uitgegaan

zo is de tijd gelopen
en toch
de vloer de wand het raam
nog steeds
delen van hun leven

foto: internet
© hvanee, oktober 2014

Het veer

Veerpont Bronckhorst – Brummen

soms zie ik hem staan
in flarden mist
mijn vader
fiets aan de hand
hond ernaast
rijst met krenten Doki

een man en zijn vriend
iedere ochtend gingen zij
naar het veer
om te kijken
voor een praatje

soms pa
zie ik je daar weer
vandaag vaart er geen veer
mist
hangt voor mijn ogen

© corrienijenmanting.weebly.com
© hvanee, oktober 2014

Waar zijn de mensen?

Spijkerkwartier, Arnhem

Achter de gesloten deuren
bouwen zij hun vesting, de mensen
in een nette straat.

Met neergelaten rolgordijnen
sluiten zij de wereld buiten,
leven slechts hun eigen leven.

Niemand die ze hoort of ziet
in die uitgestorven straat
en toch missen ze elkaar.

© corrienijenmanting.weebly.com
© hvanee, oktober 2014

en wacht

tussen draden ziel en zaligheid

houdt zij het leven

en wacht

op zachte schommels wind

haar jeugd zojuist ontgroeid

de ochtend in nevelige lijnen

gesponnen

en wacht

in het geweven huis

op wie komt en nooit meer gaat

© corrienijenmanting.weebly.com

© hvanee, uit het archief

de rozenbottels

de dag lag grijs onder mijn voeten
het blad hing zwaar
klaar voor de val
traag
het water een fluistering
de rimpeling
zoals het hoort
herfst

ik ging om te gaan
gedachten sprongen mijn pad
struiken droegen de rozenbottels
drie klaprozen bloeiden
in het geniep
buiten hun tijd
in mijn gedachten

© foto: corrienijenmanting.weebly.com
© tekst: hvanee, uit het archief

het nieuwe mensje *

Er klinkt feest over het meer
terwijl de zon langzaam zakt
in een langgerekte schittering
de eenden koppie ondergaan

Ergens maken jonge ouders
zich hun kindje eigen
het nieuwe mensje
dat nog aan de wereld wennen moet

De zon is weggezonken
in flarden kruipt de mist omhoog
vrede en liefde als lichtjes rondom
op deze eerste oma-avond

* Sofie Medendorp, geboren 2 oktober 2014

foto Paterswoldsemeer