Nacht
Middenin de nacht keert de dag terug.
Ik zie de mensen, wat ze deden
in een ander licht.
Het jochie dat luid gillend
de verkeerde kant op rent.
De jonge vrouw die vastgenageld
nooit meer rennen kan.
Ik zie hun angsten, hun belagers.
Ik ben dat jochie niet,
noch die jonge vrouw,
alleen hun angsten zijn van mij.
foto: peter mauve
© hennie van ee, maart 2015
Geplaatst op 13 maart 2015, in poëzie en getagd als angst, nacht, waanzin. Markeer de permalink als favoriet. 14 reacties.
ongerijmd 
Aangrijpend met zeer passende foto.
Dank je.
Heb wat getwijfeld over de tekst, is nogal heftig.
Maar waarom alleen over de zon schrijven, die nu zo heerlijk schijnt?
Het is niet alleen zon in een mens zijn leven…
Heel mooi.
Dank Joris
Draak
angst
is veel ouder
dan de eerste mens
het is een draak met vele koppen
die zich heel goed kan verstoppen
voor en achter
onze huid,
de menselijke grens
Een beangstigend knap gedicht, Hennie!
Amai!
Lenjef
voor en achter de huid, dat is het
dank, lenjef
Mooi, voelbaar.
Ook beklemmend. Dat wil ik er nog aan toevoegen
De angst zit er wel in
Prachtig Hennie!
Dank Annet
Heftig! Laat me de kou voelen…
Dan is het dus goed overgekomen, dank voor je reactie