een ander voorjaar
de zon schijnt en het is vrijdag
ergens ver rumoert de stad
dichterbij dan hier
kan ik niet zijn
niet dichterbij het zwarte marmer
met zilveren letters
waarin het wintervuil schuilt
de laatste kou waait
ik ben gekomen om je te zien
heb het voorjaar voor je meegebracht
drie bollen in een pot
de jaren snellen terug
naar een ander voorjaar
de zon scheen en het was vrijdag
foto: Kranenburg, Zwolle
© hennie van ee, 20 maart 2015
nr. 865
Geplaatst op 20 maart 2015, in poëzie en getagd als begraafplaats, Kranenburg, zwolle. Markeer de permalink als favoriet. 16 reacties.
Peter, bedankt
Mooi….
Dank woolywoot
Weet je.. Toevallig kwam ik vanmiddag in de kringloop een boekje tegen met allerlei van dit soort gedichten (het was een boekje over rouw).. Moest aan jou denken. (Ik heb het boek ook gekocht).
Prachtige foto, mooie kleuren, maar een mooi en verdrietig gedicht, zo voelt het voor mij.
Als het leven, zilver
Een kleurrijke foto waar het groen de lente doet vermoeden.
Met de nog bruine beukenhaag
Mooie tekst
bij een gebeurtenis
en ervaring
welke je leven kleurt
Ondanks het zwart
later de rouwrand
begint het leven zonder
juist die ene
ook prachtige kleuren
te vertonen
Juist de ervaring en tijd samen
geeft de kracht.
Dank voor je wijze ware woorden, wakkersgedichten
De zon scheen. Onverstoorbaar gaat het leven door. Mooi gedicht Hennie.
Dank Corja, ja, het leven gaat door
Door vakantie was ik wat achter met lezen. Zowel het eerste als het vierde gedicht dat ik van je las waren gelinkt aan Kranenburg(h)……
Tja, Kranenburg, begraafplaats in Zwolle
Kranenburgh, museum in Bergen
Allebei oude landgoederen, denk ik
Hoop dat je een fijne vakantie hebt gehad!
Zilveren letters op marmer
zoveel
mensen,
zoveel betraande zerken
verwerende gegevens
van verloren levens
hoeveel
smart
kan een hart verwerken
Een pijnlijk prachtig gedicht, Hennie!
Lenjef
Het verdriet blijft niemand bespaart.
Lenjef, waar haal je toch iedere keer weer de inspiratie vandaan om zo op mijn teksten te reageren?