Maandelijks archief: maart 2016

Nagelaten dagen

Brokstukken geleden leven
vormen beelden in haar hoofd,
smelten samen tot een nieuwer leven.

In een lichter wordend huis
roept zij het verloren kind dat
er altijd was, nu langzaam verdwijnt.

Ze hoort het leven dat hij maakt
bij haar ontwaken uit een lang verdriet
en dekt hem toe met haar beslapen laken.

© Hennie van Ee

De weg

 

Hoe ontheemd zij is geweest,
hoe onveilig
in haar eigen leven.
Geen vluchteling,
nog nooit bedreigd
en toch

Hoe moeizaam nu
de weg naar huis.
Geen prikkeldraad,
geen kampen,
maar toch

© Hennie van Ee

zeelandschap

zeelandschap

 

zij drijft op zee

hoewel gewoon thuis op de bank

drijft zij in een rubberboot

op een kalme zee

de avond valt

om haar heen drijven de mensen

die zij kent

soms zelfs liefheeft

haar dochter

een oude schoolvriend

de buren van de overkant

ze drijven weg van haar

de mensen die ze kent

zij wil ze roepen

hun namen verloren in het landschap

zij zit alleen op een grijze bank

schilderij: william turner

© hennie van ee, maart 2016

duo bok

%27duo-bok%27

 

zacht als fluweel is de dag

het dieprood van de wind

of nee, liever mosgroen

dan kan hij door de bomen

licht als een bollend gordijn

los is de dag

we gaan en we rijden

naar de kinderboerderij

waar de bokken en de geiten

uit het prentenboek zijn gestapt

foto: peter mauve

© hennie van ee, maart 2016

dromen

Elke-dag-een-droom

ik droom me jou
als blijde vrouw
stralend in de zon
op zomaar een dag
zo herinner ik me jou

een stoel op het balkon
hoe jij daar een appel schilt
zo te kunnen zijn en
daar te kunnen blijven
voor eeuwig in de zon

© hennie van ee, maart 2016

Een stralend geel gebeuren

narcissen

Daar waar de kerken oud
worstelen met brokkelend geloof
en de bomen alleen maar hoog
de vogels zingen laten,
daar wil ik gaan met jou.

Samen nemen wij een moeizaam pad
de heuvel op.
Het koude licht van maart
legt daar het voorjaar bloot
in een stralend geel gebeuren.

© Hennie van Ee, maart 2016
foto: internet

pijn

pijn_01

wat jarenlang

onder het tapijt

geschoven werd

wordt nu langzaam

blootgelegd

een zwakke plek

met veel oud zeer

waarop je zachtjes

drukken kunt

dat mag niet meer

want dat doet pijn

zij wil alleen

gelukkig zijn

© hennie van ee, maart 2016

%d bloggers liken dit: