schemeruur
het schemeruurtje als de avond valt
nevels tussen de bomen optrekken
in de verte
auto’s langzaam lichtjes worden
wij de kaarsen aansteken
een wijntje doen met een nootje erbij
en dan in mijn hoofd
komen de mensen van voorbij
ik laat ze los ik laat ze gaan
hun leven is hier ver vandaan
achter de nevels of erin misschien
even heb ik ze weer gezien
in de schemering voor de avond valt
beeld: Schemering Vue by papamook
© hennie van ee, november 2016
Geplaatst op 7 november 2016, in poëzie en getagd als mensen van voorbij, schemering. Markeer de permalink als favoriet. 15 reacties.
ongerijmd 
Prachtig weer! Wat er in de schemering al niet kan opdoemen, onder het genot van een wijntje.
Twee keer gelezen en ‘mooi’ viel binnen!
Dank je wel.
Ja, mooie momenten zijn dat.
(Dit hoort onder de reactie van Corja)
De schemering is een goed moment om te mijmeren.
“In mijn hoofd komen de mensen van voorbij….” Wat een prachtige zin. Ook omdat je later aangeeft dat je ze laat waar ze zijn, en dat is een acceptatie waar je zelf wat aan hebt.
Herfstige groet
Kakel, jij bent een goede lezer en een goed verstaander.
Regenachtig groetje terug.
Mooi beschreven, ik zag die mensen voorbijtrekken, in lichte nevelen gehuld.
Dan was het beeldend…
Gezichten in nevels gehuld
wanneer het zonlicht de helwarme kracht verspeelt
duisternis dit schimmige spel wint
de nacht voor passanten begint
vervagen straks velen tot een schemerig koud beeld
Kaarslicht en een wijntje kunnen herinneringen warme kleuren geven, Hennie.
Prachtig weer!
Lenjef
Dank Lenjef, het was weer een goed langskomen
Mooi!
Dank!
Mooi….
Jij ook, ik zag je anders in mijn gedachten…