zondags eitje
het veld ligt als de stad
op een vroege zondagmorgen
stil en in zichzelf gekeerd
roerloos staat de reiger
langs de gracht zwalkt
een late man in eigen mist
de reiger heeft zijn prooi gevangen
lichte klanken trekken door het huis
als de geur van vers gezette koffie
wij beginnen aan ons zondags eitje
© hennie van ee, november 2016
Geplaatst op 22 november 2016, in poëzie en getagd als eitje, stad. veld, zondagmorgen. Markeer de permalink als favoriet. 4 reacties.
ongerijmd 
Wat een mooi verwoord beeld: een in zichzelf gekeerde stad…Ik kan de late man in eigen mist zien lopen, de koffie ruiken en het eitje bijna proeven. Prachtig!
Fijn compliment, dank je Kakel
Zondagsritueel
terwijl haantjes kraaien, behalve die met een burn-out
omdat de oude wereld ontwaakt
wordt vers ontbijt klaargemaakt
een zacht gekookt eitje met veel liefde en weinig zout
Een, met honger naar meer, heerlijk gedicht, Hennie! 🙂
Lenjef
Ach dat sfeertje van een rustige zondagochtend. En een ei hoort erbij.
Dank Lenjef