rust

zij heeft hem toegedekt met
haar warme lichaam hem bedekt
tot hij begon te gloeien
eindelijk kwam de slaap
hij had zijn rust gevonden

ik zie haar gaan gehuld
in een mantel van eenzaamheid
tussen de mensen is zij
zonder iemand

© hennie van ee, februari 2017

Onrust

De onrust in zijn hoofd bezweert hij
met woorden. Hij kleurt ze langzaam in
tot een sober schilderij.

Zijn oren houdt hij dicht, toch hoort
hij het lawaai van woorden en kleuren
op papier zijn zij zijn onrust.

Achter gesloten ogen ziet hij
schilderijen en leest hij gedichten.
Hij weet van zijn onrust.

© Hennie van Ee, februari 2017

Een liefdesliedje

Er danst een liedje door het park,

een liedje met roze linten aan de jurk

van het meisje dat zelden roze draagt.

Ze plukt de vlinders van de bloemen

en steekt ze in haar haar,

haar blonde haar.

– Dag meisje in het park, was jij een beetje ziek?

Nu dartel jij weer licht en lief een liedje

als een vlinder in het park.

 

© Hennie van Ee,  Valentijnsdag 2017

mager geschreven

dit kwam ik eerder tegen
dit beeld van hoge dunne bomen
en de kou die daaruit spreekt

als wachters op een rij staan ze
langs een weg waarop een gele bus
weer voel ik de pijn van kale bomen

alles keert terug wat ooit in vroeger
leven werd gezien, gehoord of
anders ergens mager stond geschreven

© hennie van ee, februari 2017