rouw
toen het dan zover was
het eindelijk gebeurde
toen was het bijna zomer
daarna ging hij weg
op vakantie met zijn vrienden
ik ging naar de stad
waar het al volop zomer was
ergens op de markt
al het bekende vreemd en alleen
en ongekend eenzaam
© hennie van ee, mei 2017
Geplaatst op 16 mei 2017, in poëzie en getagd als rouw. Markeer de permalink als favoriet. 11 reacties.
ongerijmd 
Ik herken het gevoel, misschien in een andere context. Mooi aangrijpend geschreven.
Vanuit gevoel geschreven
Herkenning dan doet goed
Groet
Zonlicht
samen zijn
Genieten
Merkloos verkocht
als souvenirs
Plaatselijk meegenomen
Huuswaarts
Mooi
Levensweg
niet één sterveling
weet naar waar
al de geasfalteerde banen leiden
vaak nog voor ze de onbekende reis aanvangen
laten velen zich door diepe gevoelens vangen
het gebeurt
dat na een tweesprong
de wegen van koppels scheiden
Een enorm pijnlijk gedicht dat me koude rillingen geeft, Hennie.
Lenjef
En weer vond jij er inspiratie in…
Geniet de zon
Rouw kan je rauw op je dak vallen. Een mooie vondst om het bekende als vreemd te doen ervaren. De vergelijking met je eenzaam voelen terwijl je met vrienden op pad bent, ligt meer voor de hand. Heel mooi geschreven.
Lieve groet.
Dank je
Prachtig. Zo beleeft iedereen rouw weer anders. Maar jeee, wat voel ik dat, lopen op bekende plekken, die je juist dat eenzame gevoel geven.
Herkenning, ben verbaasd maar ook weer niet
Mooi…