vandaag

vandaag hoeft niets te worden opgeschreven

afgeschreven bijgeschreven

vandaag blijven de woorden sluimeren

in een vlak gemoed

vandaag doezelen mijn zinnen

in een vage dageraad

geen behoefte om ze weg te schrijven

voor te schrijven her te schrijven

vandaag is het gewoon even vandaag

 

© hennie van ee, uit het archief

een einde

het was een lichte dag
de hemel helder waarin al bijna voorjaar lag
het moest nog winter worden

we gingen op weg
op weg naar een einde
onvoorstelbaar
onvoorspelbaar
een zomerhuisje niet ver van zee
zorg en verpleging

we spraken over vriendschap
het leven en jij
jij was er nu wel klaar mee

© hennie van ee, december 2017

bij een foto

dat het altijd zo blijven zou
dat heeft ze toen gedacht
dit kind die man en deze vrouw
het geluk dat voor zichzelf sprak
zo achteloos en zonder moeite
en dat het dan zo blijven zou
de lichtheid van een zomer
voor altijd
in de man het kind en de vrouw
hoe het toen toch anders liep
het nooit meer zo worden zou

© hennie van ee, december 2017

gebroken wit

een verkleurd moment
ligt in haar handen
zij kijkt zichzelf lachend aan
verborgen achter sluiers
ziet zij de twijfel staan

onder eeuwig blauwe luchten
ruikt zij voorjaar in het haar
twee mensen zwijgen eenzaam
met de armen om elkaar

zij proeft de zoete middag
voelt liefde kreuken in satijn
die vrouw in het gebroken wit
zou zij niet meer willen zijn

© hennie van ee