nog even niet

laten we nog even herfst zijn
voor we ons storten in de feesten
ondergaan in het gedruis

laten we nog even schuilen
in het laatste oude geel
waar de stammen zwart van weemoed

en de toppen dunne lijnen pijn
tot de hemel weer gaat stralen
en de sterren onze lichten zijn

© hennie van ee

jouw naam

ik noem je naam
of luider misschien
ik roep je
in de stille straat
het lege lokaal
of in de woestijn
schreeuw ik jouw naam

je hoort me niet
of beter misschien
je antwoordt niet
daarom
omdat ik niet zonder
antwoord leven kan
roep ik je
jouw naam

© hennie van ee, uit het archief, bewerkt

een appje

de dag ligt grijs verpakt
het doodstille grijs
van de berusting
je hebt het ons geschreven
wij hebben het gelezen
jouw berichtje
in een appje

dat alles is zoals het is
niets mag mooier
milder of fijner
de vochtige velden mistig grijs
het einde laat zich raden

© hennie van ee, november 2018

het literatuurmuseum *

kom laten we dwalen
tussen schrijvers en verhalen
dat dat daar beneden kon
dat het voor de kinderen was
eng en lief en stout
en soms ook heel verdrietig

zoveel woorden voor gevoel
weggestopt in donk’re hoekjes
waar je dan wel bijkomen kon
aanraken en pakken
verpakken weer in nieuwe woorden
die je dan ook schrijven mocht

kom laten we dwalen
droevig boos of blij
tussen al die schrijvers
met hun prachtige verhalen

© hennie van ee, november 2018

* Het literatuurmuseum bevindt zich naast Den Haag Centraal