Hun huis spreekt

Hun huis spreekt
in korte piepjes vertelt het
van kamers vol muziek
een lach door het plafond.

Krakend verhaalt het
van partijtjes kinderleed
de tranen voor het slapen
en altijd weer die dikke zoen.

Hun huis spreekt
en na elke doffe dreun
is er dan het zwijgen
van een stilte die veel zegt.

Uit; Ongerijmd, Hennie van Ee

Niet langer thuis

KŠthe Kollwitz (Germany, 1867-1945)
“Self-portrait (Selbstbildnis),” 1934
Lithograph on paper, 8 x 7 inches. Collection of David and Eva Bradford.
Collection of David and Eva Bradford

langzaam wordt ze te klein
voor deze wereld
trekt ze de gordijnen
dichter om zich heen
buiten ligt de angst
blijf maar liever binnen
langzaam ontgroeit ze
haar eigen huis
ze wil niet langer thuis

© hennie van ee, archief

beeld: Kathe Kollwitz (1867 – 1945), zelfportret

Alleen maar bang

Hoe schrijf je de angst van een peuter,
welke woorden passen?
Zie haar gaan op de rode driewieler
in die veel te grote tuin.
Zij ziet hoe een duister figuur
uit dat donkere bos
de tuin inloopt,
een mand op zijn rug.
Hij ziet haar niet.
Zij houdt zich stil en schuil
en kijkt.
Hij haalt het wasgoed van de lijn,
stopt het in zijn mand en
verdwijnt weer in het bos.
En zij,
zij blijft alleen maar bang.

© Hennie van Ee, mei 2020

bijna vier

Als je bijna vier wordt,
weet je alles wel,
je weet dat krokodillen
mensen eten en
ook die andere wilde beesten
weet je allemaal wel.

Je weet dat je geen groente lust
maar wel brood met speculoos.
Als je bijna vier bent,
ga je morgen naar school
dan ben je groot en moet je
letters leren,
de 1 weet je dan al wel.

Als je bijna vier wordt,
fiets je in de straat,
die straat is dan van jou,
maar waar blijft papa nou?

© Hennie van Ee, mei 2020