Hun zee

Zij drijft op zee

hoewel gewoon thuis op de bank

drijft zij in een rubberboot

op een kalme zee.

De avond valt

om haar heen drijven de mensen

van wie zij houdt.

Haar kind

zijn kinderen en nog een paar.

Zij drijven met haar mee

de mensen die zij liefheeft.

Zij roept hun namen

is hun zee

daar op die grijze bank.

Uit: Ongerijmd

Kwetsbaar bestaan*

In al die maanden achter glas,
maanden van een kwetsbaar bestaan,
zijn de woorden haar ontgaan,
die liggen zwijgend in het gras.

Al die tijd dat zij onzichtbaar was,
op afstand nauwelijks te verstaan,
is het leven langs haar heengegaan,
al die stille maanden achter glas.

Tot eindelijk de dag aanbreekt
en het nieuwe ochtendgloren
langzaam weer het licht ontsteekt.

Een ander tijdperk wordt geboren,
de glazen wand die luidkeels breekt,
woorden van hoop die de stilte verstoren.

* genomineerd, Elly Blom poëziewedstrijd 2021
© Hennie van Ee

De straat

Jij had overal kunnen zijn

maar dat ben je niet

jij bent hier.

Hij fietst jou elke dag

soms regent het

maar vaker schijnt de zon

dan groet hij de huizen

en wuift naar de bomen.

Jij hoort bij hem

jij bent zijn fluiten en zijn zweten

zijn komen en zijn gaan.

© Hennie van Ee, maart 2021