Rozen verwelken
en altijd scheen de zon fietsten wij over hoge dijken er voer een schip op de rivier wasgoed wapperde als vlaggetjes in de wind, het was feest niet altijd scheen de zon dan was de rivier bozig stroomde snel aan ons voorbij de schepen leken wel vergaan en ja, de liefde bleef bestaan ©Hennie van Ee, januari2023
Geplaatst op 23 januari 2023, in poëzie. Markeer de permalink als favoriet. 6 reacties.
ongerijmd 
Van hoog naar laag in emotie.
Ja, dat heb je mooi gezegd
Heerlijk, riekt naar het voorjaar!
En daar hebben we zin in!
Groetjes
Een beeldend gedicht Hennie.
Prachtig.
(ik zag jouw gedicht “Moeder” in het tijdschtift Libelle staan, leuk)
Hilly, altijd leuk zoiets.
Dank voor je reactie