Een detail

Ik zie ons nog zitten
op die veel te hete middag
onder een oranje zonnescherm.
Bloemen bloeiden rondom.
Ik draaide mijn hoofd
zodat jij ze niet zou zien
de tranen die ik wegslikken moest.
Woorden vielen stil.
Jij zag de hitte dansen
die warme zomerdag
en wist dat vele jaren later
jij mij zou kunnen zijn.

© Hennie van Ee, september 2017

Advertenties

Een kaart en een brief

Zoals wij allemaal eens doodgaan
zo is hij nu gestorven
een moedig mens
een kennis
niet ver en niet vaag
ook niet al te dichtbij
zijn foto op de kaart

Ik heb een brief geschreven
met deelneming
en veel sterkte
in deze moeilijke tijd
toen was het klaar
en af

© hennie van ee, september 2017

ouwewijvenzomer

Je bent nog niet weg
je bent nog aan het blijven
september
zomer voor de ouwewijven

Je kleuren hebben zich verdiept
het zonlicht neigt naar goud
in weemoed kijk ik om
zoete zomer, jij en ik
we worden langzaam oud

© hennie van ee, september 2017

niet verliezen

ik wil je niet verliezen
niet kwijt aan de goden
die alleen het beste willen
ook niet aan de vrouwen
die het altijd beter weten
ik wil je nooit meer kwijt
niet verliezen
en toch laat ik je los
zodat je kunt gaan
of eventueel toch blijven

© hennie van ee, uit het archief

veilig

hoe veilig toen de wereld was
warme woorden
lieve lach
en dat zij daarin sliepen

tot een gek in blinde vaart
zomaar ergens
leven knakte
en het daarna nooit maar veilig was

© hennie van ee, augustus 2017

inzicht

wat als je huid openbarst

zo het binnenste bloot legt

je ziel bijvoorbeeld

of anders de kern

wat als je dan ziet

wat altijd verscholen bleef

je eindelijk zicht krijgt

in en op

wie je bent

wie je was

en waarom

 

© hennie van ee, augustus 2017

het plein

jongensstemmen rusten 

in de bomen rond het plein

net nog renden zij

een bal achterna

langzaam gaat de dag

een moeder wandelt

met haar kind voorbij

het late licht speelt

rond de bank waarop

een man zijn krantje leest

op ieder plein

in elke stad

als de zomeravond valt

en de fontein haar 

laatste druppels danst

© hennie van ee, augustus 2017

sentimental journey

 

 
terwijl ik hier zo sta
– een half mensenleven later –
denk ik aan wie ik was
en meer nog
aan wat komen zou

de regen valt gestaag
op het gele flatgebouw
het land lag eenzaam
en ver weg
ver van wat ik liever wou

Hessisch Oldendorf, juli 2017

hemelbrand

zij brandt haar afscheid aan de hemel

toch gaat zij nooit voorbij

haar reis is zonder einde

morgen is zij er weer bij

toont haar schoonheid dan in stralen

zet het leven weer in vlam

schroeit de aarde droge lippen

brengt het zinderen nabij

uit het archief 2010

foto: peter mauve

Juupie

Wat als je zomaar ineens
los kunt staan, op eigen benen,
geen tafeltje om je aan vast te klampen,
je doet het helemaal alleen,
zomaar ineens de wereld onder je voeten.
Het publiek klapt en juicht,
jij krijgt een krans en een beker,
je schatert zomaar ineens,
dan ga je nog een keer omhoog en nog eens.
Hoe gelukkig je dan bent,
net één jaar oud en al bijna op weg.

© hennie van ee, juli 2017