eeuwenlang en nog steeds

men heeft in mij gekerfd
letters en cijfers
gekrast en gesneden
eeuwenlang
en nog steeds

de liefde laat mij lijden
voor eeuwig draag ik
haar in mij
ik ben een schuilplaats
voor al dat lief en leed

vanonder mijn kruin
ben ik getuige
van dat wat wordt gevierd
of stilletjes beleden
eeuwenlang

en nog steeds
ben ik die oude eik
ergens in een park
het stadse leven heeft
zich met mij verweven

© hennie van ee, april 2019

Advertenties

Papa

Een jochie springt met veel geplons
het tropisch zwembad in
zijn papa vangt hem handig op

die papa dat ben jij
dat jochie dat was jij

Jongen, je lijkt steeds meer op hem

En als je praat
dan hoor ik hem
dezelfde woorden
dezelfde stem

Een stoere papa
dat werd jij

© Hennie van Ee, maart 2019

lentelust

een stroeve mond met toegeknepen
lippen, de afkeuring in een grijze knot
het dansen verleerd en vergeten
een leven dat geen lente lust

© hennie van ee

het kind

ergens tussen wat kleingeld
een oorbel en een ring
ligt het kwijt te zijn
het kind
verloren en
bijna vergeten

toch keert het weer
telkens
maar nooit meer als kind

© hennie van ee, archief

Ouders

mijn moeder blijft altijd mijn ma
ook nu zij er niet meer is
ik zie haar samen met mijn pa
hoe zeer ik beiden nog steeds mis

ik begrijp ze meer en meer
nu mijn jaren tellen gaan
en ik ze beter kennen leer
nooit wil ik bij hen vandaan

© hennie van ee, februari 2019

een huisje

er staat een huisje in het bos
en daar ben ik
en daar ben jij
daar zijn we allemaal
met alles om ons heen
de bomen en de vogels
de regen en de zon
er staat een huisje in het bos
als ik daar eens blijven kon

© hennie van ee, februari 2019

en zij danst *

en zij danst
danst de kleuren van het bal
zoveel tinten blauw
het lichte is de lentelucht
het donkere de diepe zee
en zij danst met de al die kleuren mee

tot slot het bruin als warm contrast
vermengd met okergeel
dat moet de zomer zijn
met zon op wiegend graan
en zij danst
danst mee en laat zich gaan

© hennie van ee, januari 2019

* Bal Tabarin, Jan Sluijters

getuige

hij heeft het hem gevraagd
op een stille winternamiddag
heeft hij zijn opa gevraagd
om zijn getuige te zijn

straks bloeit het land weer
dan trouwt hij zijn man
de familie kijkt weg
er is één die hem begrijpt

© hennie van ee, januari 2019

Trein uit de mist

Het lijkt of de lucht wijder is
daar waar zij heengaat
minder verleden, meer toekomst
maar zeker weten doet zij dat niet.

De ramen lijken er hoger
met meer licht en
mensen die ruimte geven
ook dat weet ze niet zeker.

Altijd komt er wel een trein
uit de mist in flarden zon
komen en gaan de verten
maar zeker is het nooit.

© Hennie van Ee, uit het archief, bewerkt

platte limerick

 

Een snol uit tja, daar vraag je me wat

had haar limericks het liefste plat

daar kon ze wat mee

een beurtje of twee

daarna was ze het helemaal zat

 

© hennie van ee, januari 2019