Site-archief
Grootse dingen
Vanachter glas ziet zij
hoe het kale land wacht
op grootse dingen
een zaaimachine bijvoorbeeld
Zij ziet hoe een vogel landt
en weer opstijgt
het zou een vliegtuig kunnen zijn
vanachter glas
De lucht die langzaam roze kleurt
in grove vegen
nu de avond valt
uit de verte stapt een mens
weids
en dan nu een ander zicht
van eenzaam land
roerloos tot de einder
waar bomen stijf en stram
abelen zijn en waar langs
de horizon de Linge stroomt
zorgvuldig opgezet decor
of anders misschien
een schilderij in olieverf
achteloos opgehangen
ergens in het land
weids noemt men dat
het landschap en mijn blik
© hennie van ee, juni 2016
zeelandschap
zij drijft op zee
hoewel gewoon thuis op de bank
drijft zij in een rubberboot
op een kalme zee
de avond valt
om haar heen drijven de mensen
die zij kent
soms zelfs liefheeft
haar dochter
een oude schoolvriend
de buren van de overkant
ze drijven weg van haar
de mensen die ze kent
zij wil ze roepen
hun namen verloren in het landschap
zij zit alleen op een grijze bank
schilderij: william turner
© hennie van ee, maart 2016
lente in de lucht
zij laat het landschap eenzaam
een beeld zonder geluid
je zou er een fietser in kunnen denken
zo’n bontgekleurde
die in een flits dan weer verdwijnt
of anders
een troep marcherende wandelaars
luid zingend
op weg naar nergens
maar zo is het niet
je ziet het niet
je hoort het niet
en toch
er hangt iets in de lucht
foto: corrienijenmanting.weebly.com
© hennie van ee, maart 2015
zie
william turner
landschap met rivier
zie
hoe zijn hand de koeien
in de uiterwaarden schikt
hij stenen in rivieren mikt
zodat hun loop verandert
zie
hoe zijn hand de velden
naar de zon toebuigt
het geel geler dan
dat dat mij raken kan
hoe hij het licht
tussen de bomen weeft
mij daarmee ruimte geeft
zie
©hvanee, augustus 2013
Zeeën zonder water
Zeelandschap, William Turner
Wij kijken de schepen voorbij,
uit een ooghoek drijft het lichtend land.
We liggen op koers
naar een nog ongeziene bestemming,
vage einders van alleen maar water.
Het stampen doordrenkt onze lijven,
zo varen wij.
_
Er waren koolzaadvelden die geel
geler leken,
in zachte golven op het land.
Zeeën zonder water met aan de overkant,
binnen kortgeschoren hagen,
lammeren als schapen.
Tot wij na lang reizen tussen de heuvels
ons thuis ervaarden.
©hvanee, juni 2013
Ode aan het landschap
Ode aan het landschap
Bette Colours
soms reis je naar het einde van de wereld
je hebt geluk als de zon dan schijnt
want je bent er verlaten
verloren
wat je daar niet ziet niet hoort
het land waaruit God verdween
en wat hij achterliet
zijn reikwijdte voorbij de horizon
waar spitse torens groeien
met boeren op de vlakte
soms reis je naar de einder
met de leegte steeds maar verder
en verder
©hvanee, april 2013