oude vrouw in blauwe jas
oude vrouw in blauwe jas
Bij het ouder worden
vervagen de contouren
van wat men ziet en
wie men is.
Lijnen lopen langzaam weg,
verdwijnen,
raken vergeten.
Ik zag een oude vrouw vandaag,
het blauw van haar jas.
Zij werd niet gezien.
©hvanee, januari 2013
Geplaatst op 14 januari 2013, in poëzie en getagd als blauw, oud, vrouw. Markeer de permalink als favoriet. 29 reacties.
ongerijmd 
Mijn lijnen worden steeds duidelijker bij het ouder worden, helaas.
:))
en misschien juist daardoor word je minder gezien,
maar alles is betrekkelijk,
zelfs de vrouwelijke schoonheid
een heldere groet
Mooi. Ik heb iets met blauw
ik ook
maar nog geen blauwe jas
ja zo gaat het helaas heel erg vaak…
raak getekend!!
Enrico , gekleurd in dit geval
Ik moest meteen aan dit nummer denken. Hij kan er ondertussen vast ook over meepraten.
http://dagendauwsnotenbalk.blogspot.be/2013/01/famous-blue-raincoat-leonard-cohen.html
prachtige link, dank daarvoor
en wat dacht je dan van die blauwe suede schoenen?
gr
dauw, ik kan niet op jouw blog komen
Van harte hoor.
En die blauwe suède schoenen die ‘rocken’ hé 😉
Mag ik je vragen op welke pagina van mijn blog precies, jij niet kon komen Hennie? Iedere pagina is namelijk een ander account en op die met mijn video’s vond ik wèl een reactie van jou, net als op mijn stekje. Alleen was het een andere dan diegene in mijn mailbox, die was nergens anders meer terug te vinden. Vreemd hé? Vandaar dat ik hier nog even poolshoogte kwam nemen.
Dauw, op het blog van de OBApagina kon ik niet komen,
ontdekte later dat je meerdere accounts hebt en misschien ben ik daardoor verdwaald, ergens
ik probeer het de volgende keer gewoon weer
gr
en weer blijft het blog van een dapper lichtje helemaal leeg
heb je daar wel andere reacties op gehad?
Ja, zo werkt het. Je ziet niet dat ze je niet meer zien.
Wat je niet ziet, zie je niet, zo ist
Gr
Ja, wat je ziet, wie men is, echt heel mooi uitgelegd. Zo waar!
Hee zilver, dank voor je reactie
Groet, hennie
en dank voor de sterretjes
ze laten ons beter zien…
mooi
het eerste zag ik haar indringende blik
hoe ze me aankijkt
die ene wenkbrauw
en natuurlijk even weer even geluisterd naar Leonard Cohen….
hoi svara, zij houdt ons in de gaten:))
zoals zoveel oudere dames
flink, past wel
gr
tot er nog een draadje
over is waar een vogel
heel misschien zijn nest
mee bekleedt….
mooie aquarelwoorden….
hoe men onsterfelijk wordt, annet
mooi woord: aquarelwoorden
zo licht
gr
Ik denk altijd dat lijnen scherper worden naarmate de jaren toenemen 😉
o, stefania schreef ook zoiets
ik bedoel met vervagen, dat je minder wordt gezien bij het ouder worden
dat het lijkt of oudere mensen zo verdwijnen
Ja, t is van mij ook meer een opmerking van ‘O ja, je kunt het de ene kant, maar ook de andere kant op ervaren’. Mijn perspectief is hoe ik het ervaar als ik naar mezelf in de spiegel kijk. Daar zie ik wat lijnen scherper worden. Vervagen is een mooi woord voor zachtjes aan wegvallen…
ik begrijp je
hoe mooi de schilder- en beeldhouwkunst het oud-zijn kan verbeelden
lees nu Philippe Claudel’s Het kleine meisje van meneer Linh, ook zo’n prachtige oude man
gr
Een meesterwerk
dat mag ik graag horen:-)
dank
en welkom hier
Zag je het kokette oudje?
kleren zijn de grens
van een mens
stukjes textiel
verbergen de ziel
en zelfs in ‘t licht
soms het gezicht
het maakt haar
onherkenbaar
een momentopname
van misschien
een ongezien
mooie, oudere dame
Een pareltje van een gedicht, Hennie!
Amai!
Lenjef
ze spreekt aan
zijn we niet allemaal een oude dame
groet
Dag Hennie
Hier ben ik nog een keer om op je laatste vraag terug te komen.
Ik kreeg één reactie op dat blogbericht van iemand die ook op “Blogger” zit. Ik heb al gemerkt dat die “dynamic-view”-blogs een beetje moeilijk doen wanneer iemand erop tracht te reageren. Waaraan dat precies ligt weet ik niet. Mijn blog is toegankelijk voor iedereen zonder enige restricties. Volgens mij heeft het iets met het ontwerp te maken.
Alvast dank om je er niet door te laten afschrikken
=]
Maak er nog een fijne zondag van.
Het lijkt mij een technisch probleem
Gr hennie