Een vliegtuig naar Rome

nu ik de stilte ben

een boom zonder wind

de berk in het groot gazon

laat ik de ganzen over mij

een luide v met verre vleugels

als het vliegtuig naar Rome

of misschien toch naar elders

nu ik de vrede ben

op een nevelochtend

de zon slechts vermoed

nu pas hoor ik leven

in het vochtig gras

Uit: Gezelschap, Uitgeverij Kontrast

© Hennie van Ee

Een eigen liedje

Jouw bestaan begon al voor je ter wereld kwam

met een gedachte in je moeder’s hoofd.

Zij zat onder een boom en hoorde een liedje

van het kind dat komen wou. Jouw liedje.

Ze heeft het met liefde je vader geleerd en daarna

het hele dorp.

Bij jouw geboorte werd het gezongen en later

bij ieder pijntje. Bij al jouw vreugde en verdriet

blijft het jouw liedje. Eens klinkt het voor het laatst.

Iedereen heeft zo zijn eigen liedje.

©  Uit het archief

Ongeval

Er loeit een ambulance ergens in de wereld buiten

We liggen nog in bed, ver van ongeluk en dood

Wat door open ramen waait, is het leven zelf

Onze dromen hangen onaf aan de muur

Foto’s van wat is geweest, dood door ongeval

Bloemen

ik hou van de bloemen die jij maakt

ferme streken verf op wit papier

het felle roze naast het zachte geel

hoe jij ze dan op de aarde plaatst

in het altijd groene gras

en ze dan ook bloeien laat

tot in de hemel bij de zon

ik hou veel van die bloemen van jou

juni 2020

 

In de tuin

Het is stil vandaag 
De ganzen zijn gevlogen 
Zelfs de meerkoet zwijgt 

In de verte waait de weg 
Een trein reist mee met de wind 

Juni 2020

Hun huis spreekt

Hun huis spreekt
in korte piepjes vertelt het
van kamers vol muziek
een lach door het plafond.

Krakend verhaalt het
van partijtjes kinderleed
de tranen voor het slapen
en altijd weer die dikke zoen.

Hun huis spreekt
en na elke doffe dreun
is er dan het zwijgen
van een stilte die veel zegt.

Uit; Ongerijmd, Hennie van Ee

Niet langer thuis

KŠthe Kollwitz (Germany, 1867-1945)
“Self-portrait (Selbstbildnis),” 1934
Lithograph on paper, 8 x 7 inches. Collection of David and Eva Bradford.
Collection of David and Eva Bradford

langzaam wordt ze te klein
voor deze wereld
trekt ze de gordijnen
dichter om zich heen
buiten ligt de angst
blijf maar liever binnen
langzaam ontgroeit ze
haar eigen huis
ze wil niet langer thuis

© hennie van ee, archief

beeld: Kathe Kollwitz (1867 – 1945), zelfportret

Alleen maar bang

Hoe schrijf je de angst van een peuter,
welke woorden passen?
Zie haar gaan op de rode driewieler
in die veel te grote tuin.
Zij ziet hoe een duister figuur
uit dat donkere bos
de tuin inloopt,
een mand op zijn rug.
Hij ziet haar niet.
Zij houdt zich stil en schuil
en kijkt.
Hij haalt het wasgoed van de lijn,
stopt het in zijn mand en
verdwijnt weer in het bos.
En zij,
zij blijft alleen maar bang.

© Hennie van Ee, mei 2020

bijna vier

Als je bijna vier wordt,
weet je alles wel,
je weet dat krokodillen
mensen eten en
ook die andere wilde beesten
weet je allemaal wel.

Je weet dat je geen groente lust
maar wel brood met speculoos.
Als je bijna vier bent,
ga je morgen naar school
dan ben je groot en moet je
letters leren,
de 1 weet je dan al wel.

Als je bijna vier wordt,
fiets je in de straat,
die straat is dan van jou,
maar waar blijft papa nou?

© Hennie van Ee, mei 2020

Windewaai

Heb je gezien hoe de zon
zacht op het lichte groen valt
en hoe de wind dan
gele bermen buigen laat
een onweerstaanbaar ritme
de blues van lang geleden
waai windewaai waai
draai de wereld die stil staat
en wij draaien met jou mee

© hennie van ee, april 2020