blote slippertenen
Ik heb de zomer van mijn voeten geveegd
het ferrarirood op blote slippertenen
verdwenen
De warme zomerdagen zomaar weggepoetst
met een stil verlangen naar
gouden zonlicht in het grijze haar
en dat het dan zo ruikt
die zware lucht van afscheid en verval
vermengd met het zoete heimwee
van aanstormend najaar
Ik heb de zomer weggehaald
© Hennie van Ee, september 2016
wolkenvleugels
het is een dag van luchten
grijzig witte watten in het blauw
die spelend vorm verliezen
anders verder drijven
waar aan de einder torenspitsen
bloeien tussen groen
het stugge land met ingehouden
adem mij vliegen laat
op hoge wolkenvleugels
weg van mij
voor wie vleugels heeft
staat de hoogte open
© hennie van ee
ander huis
ik heb je beter leren kennen
telkens weer als ik je zie
vind ik je meer
meer speels en
meer uniek
jij leuk nieuw ander huis
geen liefde op ’t eerst gezicht
meer een langzaam wennen
hoe ik jou de mijne maken zal
en niet alleen van mij
jij met je wijde blik
de ruimte om je heen
het licht dat vrij naar binnen valt
langzaam word jij meer en meer
een plek om thuis te komen
© hennie van ee, september 2016
Huis op de hoek
Het is niet lang geweest maar wel
gezellig. Licht en ruim en altijd
fijn weer thuis te komen.
Langzaam word je leger nu, misschien
wel meer jezelf, gewoon een woning
op de hoek.
Jij was geen huis van diepe dalen
noch van een wilde waterval,.
meer een rustig samen stromen.
Dat had nog jaren kunnen duren
was er niet iets anders op ons
pad gekomen.
© Hennie van Ee, september 2016
sterrenhemel
langzaam laten wij de avond later worden
sluipt het duister dichterbij
in het glas een laatste restje avontuur
en boven ons de hemel
waar de mensen sterren zijn
zo helder en zo ver
toch even heel dichtbij
foto: internet
© hennie van ee, augustus 2016
Een zee van bloemen
In de late zomer van dat jaar
woonden zij in een huis met zicht
op de rivier. Ze keken naar
de trage schepen en wisten
dit is een plek om samen oud
te worden. Zo is het niet gegaan.
De rivier werd een stad met een
knooppunt van wegen. Zij raakten op
drift, waren als verdwaalde schepen.
Op deze late zomerdag zit hij weer
met zicht op het water. Zacht kabbelt
de rivier naar ver. De schepen zijn
verdwenen, vastgelopen en gebleven
in een zee van bloemen.
© Hennie van Ee, augustus 2016
babyblues
Ik heb je losgelaten
toen er geen baby meer was
losgelaten en weggestopt
eerst in de kast
later in een kist
op zolder achter schot
Ik ruik de zoete geur
zie weer het kraambezoek
de klas heeft geld gezameld
wat is de baby lief en klein
Vandaag na eenendertig jaar
heb ik je weggedaan
naar kringloop en zo meer
en vraag me stilletjes af
hoe is het die leerlingen vergaan
© Hennie van Ee, augustus 2016
fotoboekjes
hoe jij de momenten
zorgvuldig uitkoos
ze vastlegde
weer een rolletje vol
en daarna het terugzien
het herbeleven
herinnering op glanspapier
de vakantie weer voorbij
later die momenten
weer in jouw handen
zorgvuldig in het boekje
de vakanties voor altijd
© hennie van ee, augustus 2016
morgenmist
hoe zij uit de nevels groeien
zich moeizaam hervinden
de bomen van gisteren
worden weer de bomen van vandaag
en morgen
hoe het licht hen langzaam vrijlaat
de ruimte geeft
zodat zij kunnen worden
wat zij mogen zijn
bomen in de morgenmist
foto: oskar zapirain
© hennie van ee, augustus 2016
Een vraagje
Wat als jij zo zou kunnen zijn,
zo weids en ver, zo diep ook?
Was jij er dan voor en van
de vissen met een bootje
op je kop?
Die palen, zou jij hen de ruimte geven,
zachtjes rollend naar het strand
of zou jij wild briesend
mensenlevens eisen?
Jij bent niet zo, maar toch…
© Hennie van Ee, augustus 2016
