vakantietanka
in zichzelf gekeerd
staat het huis onbewogen
achter de luiken
de bewoners zijn op reis
doch het huis bleef liever thuis
© hennie van ee, uit het archief
net twee
net twee
neemt hij de wereld in zich op
een wereld die hem nog niet past
te groot
en te ver misschien
want voorbij de zandbak
hij gaat met zijn bal
bal balt weg
verdwijnt tussen de struiken
in een wereld die wijd is
en nog ongezien
maar wel met groot verdriet
© hennie van ee, juli 2018
vandaag is traag
de dagen hangen
aan een draadje
loom bungelen ze
in de zoete wind
hun namen zijn kwijt
het is vandaag
vergeten de tijd
vandaag is de dag
zo traag en morgen
is het weer vandaag
© hennie van ee, juli 2018
De yogales
Buiten is het leven
zijn de kinderen met hun lawaai
hollen de stemmen achter een bal
Binnen zitten wij klaar
om naar binnen te keren
los te laten, af te sluiten
kracht te vinden
een reis in onszelf
Buiten valt stil
de binnenwereld leeft
© Hennie van Ee, juni 2018
schaapscheerderskou
gisteren was zo’n dag als toen
stralend warm
het einde van een lente
die ooit hoopvol begon
zo’n dag met dagen erna
die niet meer in mijn leven pasten
stormachtig was ik toen
op zoek naar een nieuwe zomer
20-6-2006 20-6-2018
© hennie van ee
onder rozenbogen
onder rozenbogen
ruikt de wereld bloemig
ligt het leven er aangeharkt bij
ik schenk de oude dames thee
roze blaadjes op de schotels
gele in het haar
langzaam proef ik hun namen
lavinia en abigaile
ik heb ze nooit zo’n tuin beloofd
onder rozenbogen
glijden dagen licht voorbij
omhullen zoete geuren mij
foto: internet
© hennie van ee, juni 2018
losgelaten
jij hebt haar losgelaten
op een zomernamiddag
in een eenzame tuin
heb jij haar vleugels gegeven
en toen laten gaan
jij hebt je angst overwonnen
angst voor de pijn
haar te verliezen
hoe zij verdween
stip in het blauw
een vlinder die vogel werd
of vliegtuig misschien
jij wees haar de weg
hebt haar losgelaten
jij moedige vrouw
© hennie van ee
Welk spreekwoord?
Iedere donderdagmorgen kwam hij naar me toe om mijn administratie te doen.
We dronken dan eerst een kopje koffie, twee zoetjes wolkje melk, waarna hij in mijn papieren dook.
Hij had kantoor aan huis bij ons in het dorp, maar omdat ik slecht ter been was, kwam hij naar mij.
Niet dat ik veel administratie had in die dagen, maar ik had me zo aan hem gewend en aan die donderdagochtenden.
Ik hield van zijn manier van spreken.Van zijn stem, zijn toon, zijn woorden.
Hij sprak over credit en debet en noemde cijfers.
Ik keek naar zijn mond, zijn handen en hoorde de zee.
Iedere donderdagmorgen weer zag ik de zon bloedrood ondergaan. Ik luisterde naar die zee van liefde terwijl hij langzaam sprak.
© Hennie van Ee, mei 2018
stille muziek
Zij was een vrouw
die je niet makkelijk vergeet
dat doet hij dan ook niet
Het huis ademt haar
overal hangen haar foto’s
zij is er niet meer
Haar kamer zo ontzettend leeg
wanden vol bladmuziek
zij zong
Ergens in de herfst
viel zij stil
wat hij nu mist
zo zonder haar
de stille muziek
staat altijd aan
© Hennie van Ee, mei 2018
