onder rozenbogen
onder rozenbogen
ruikt de wereld bloemig
ligt het leven er aangeharkt bij
ik schenk de oude dames thee
roze blaadjes op de schotels
gele in het haar
langzaam proef ik hun namen
lavinia en abigaile
ik heb ze nooit zo’n tuin beloofd
onder rozenbogen
glijden dagen licht voorbij
omhullen zoete geuren mij
foto: internet
© hennie van ee, juni 2018
losgelaten
jij hebt haar losgelaten
op een zomernamiddag
in een eenzame tuin
heb jij haar vleugels gegeven
en toen laten gaan
jij hebt je angst overwonnen
angst voor de pijn
haar te verliezen
hoe zij verdween
stip in het blauw
een vlinder die vogel werd
of vliegtuig misschien
jij wees haar de weg
hebt haar losgelaten
jij moedige vrouw
© hennie van ee
Welk spreekwoord?
Iedere donderdagmorgen kwam hij naar me toe om mijn administratie te doen.
We dronken dan eerst een kopje koffie, twee zoetjes wolkje melk, waarna hij in mijn papieren dook.
Hij had kantoor aan huis bij ons in het dorp, maar omdat ik slecht ter been was, kwam hij naar mij.
Niet dat ik veel administratie had in die dagen, maar ik had me zo aan hem gewend en aan die donderdagochtenden.
Ik hield van zijn manier van spreken.Van zijn stem, zijn toon, zijn woorden.
Hij sprak over credit en debet en noemde cijfers.
Ik keek naar zijn mond, zijn handen en hoorde de zee.
Iedere donderdagmorgen weer zag ik de zon bloedrood ondergaan. Ik luisterde naar die zee van liefde terwijl hij langzaam sprak.
© Hennie van Ee, mei 2018
stille muziek
Zij was een vrouw
die je niet makkelijk vergeet
dat doet hij dan ook niet
Het huis ademt haar
overal hangen haar foto’s
zij is er niet meer
Haar kamer zo ontzettend leeg
wanden vol bladmuziek
zij zong
Ergens in de herfst
viel zij stil
wat hij nu mist
zo zonder haar
de stille muziek
staat altijd aan
© Hennie van Ee, mei 2018
Rondeel
zeg me dat het niet zo is
hou me vast, laat me niet gaan
weet dat ik je anders mis
zeg me dat het niet zo is
dat ik me nog steeds vergis
laat me hier niet eenzaam staan
zeg me dat het niet zo is
hou me vast, laat me niet gaan
© hennie van ee, mei 2018
Tanka
wilde ganzen
overal geweest
en overal ook vrienden
van ver tot dichtbij
vonden eindelijk hun stek
voelen zich nu vogelvrij
© Hennie van Ee, mei 2018
foto: internet
De diagnose
Letters vloeien tot een woord.
Zwart op wit
lijkt het de naam van een bloem.
Wij proeven het blad
onwennig in de mond.
Lippen vormen zinnen
met randen van rouw
die zwaar blijven hangen
onomkeerbaar
in banen van licht.
“… Zeg me dat het niet zo is
Zeg me dat het niet zo is
Zeg me dat het niet waar is…”
Hoe wij hier kwamen
op een ochtend
langs heldere wegen.
Hoe we straks zullen gaan
dezelfde wegen
in een ander licht.
© Hennie van Ee, uit het archief
een waar verhaal
Vandaag schilder ik de woorden
het rood en geel binnen de lijnen
met een hand een arm
die naar elders reikt
Vandaag meng ik de zinnen
ben ik de zon de lach
het warme land dat speels
in bruine ogen schuilt
Vandaag gooi ik de spetters
het goed en kwaad voor allemaal
ben ik de blauwe boodschap
de brenger van een waar verhaal
© Hennie van Ee, archief
