stille dagen
de dagen die zij binnen bleef
waren altijd grijs geweest
met kou in buien hagel
zulke dagen waren het
nu schijnt de zon, zijn de bomen
roze onder het staalblauw
zulke dagen en zij die binnen moet
zo stil zo zonder iemand
© hennie van ee, aptil 2020
pruimenbloesem
wat ooit ver van ons leek
komt nu wel heel dichtbij
met alles wat je nog niet weet
en wat je niet kunt zien
maar kijk, de pruimenboom
die bloeit weer wit dit jaar
de Betuwe in bloei bijna
ook dat is heel dichtbij dit jaar
© hennie van ee, 24 maart 2020
afbeelding: pruimenbloesem
blauwe paarden
neem het blauw
van de lucht
de koelte van het water
het is de oneindige leegte
waaruit het leven ontstaat
neem de kracht
de moed en de snelheid
neem het fiere
van de blauwe paarden
© hennie van ee, uit het archief
schilderij: franz marc
Zijn winterherinnering
Het waren stille dagen toen,
grijs met donk’re randen.
Hij zou ze willen schilderen
liefst op groot formaat.
Hoe vult men die witte leegte,
welke kleur geeft men de pijn
die schuilt in eenzaam zijn?
Hoeveel tinten heeft een ziekte,
hoeveel dagen met gordijnen dicht?
Tot de winter is geweken
dan weer maken helle kleuren
zijn herinneringen licht.
© Hennie van Ee, maart 2020
schilderij: Theo van Doesburg (1883 – 1931)
klaprozen
op een dag zullen eindelijk
de klaprozen weer bloeien
als zoenen op het land
vervlochten in het groen
van een vroege zomer
wapperend op het veld van eer
waar na jaren strijd
het bloed in tere bloemen kiemt
© hennie van ee, bewerkt februari 2020
Oud kerkje
Nog heerst er het zwijgen
van een stil gebed
hangen er woorden van hoop
op een beter leven.
Hier klonken ooit gezangen
ter ere van Hem.
Hier werden mensen
in liefde verbonden en
was het laatste afscheid
met daarna de eeuwigheid.
© Portugal, februari 2020
Pleintje
Als ik een pleintje was
ergens in het Zuiden
dan plantte ik de bomen
midden in mijn hart
zette er wat bankjes bij
en liet de mensen komen.
Portugal, 4/2 2020
Januari
Het is het land van januari
dat kaal en verdronken
weinig houvast biedt.
Achter mistige ramen
dromen wij de lente
in niet te stuiten bloei.
© Hennie van Ee
Nooit voorbij
Soms lijkt het alsof haar eerder leven
nooit bestond
alsof zij daar toen niet was.
Iemand heeft dat leven uitgegomd
en die vrouw gewist.
Iemand?
Wat zou ze hem graag weer eens zien
als een zonnetje bijvoorbeeld
of anders als de maan bij nacht.
Soms is ze hem bijna kwijt
net als dat eerder leven.
Totdat de wind in bomen fluistert
dan weet ze weer hij is
nog niet voorbij
nooit is hij voorbij.
© Hennie van Ee, januari 2020
beeld: Caspar Friedrich
